Een ander beekje

Eerste onderwerp bericht herinnering :

Door de bossen rond het kamp meandert een klein, helder beekje. Het is ongeveer 2 meter breed en 50 cm diep. Het water is dus in de zomer meestal niet erg koud. Dit beekje loopt het meer in, dus het water is zo doorzichtig als glas. Je kunt er kleine, regenboogkleurige vissen in zien zwemmen en ook iets grotere oranje vissen met een sluierstaart. Eromheen groeien kleurrijke bloemen waarvan de kelk wegvliegt als je ze aanraakt. Na 5 minuten groeit er een nieuwe kelk en kan je het gewoon opnieuw doen. De magie heeft hier dus erg mooie veranderingen teweeggebracht.

Theodore grijnsde. 'Klinkt goed, dat is een van de redenen waarom ik niet zwem, samen met het feit dat ik dat niet kan natuurlijk.' gaf hij toe met een vrij pijnlijke blik, niemand wist dat hij niet kon zwemmen, maar waarom zou hij het ook niet gewoon zeggen?

Galileo keek hem vragend aan. "Kan je niet zwemmen dan? Ik weet dat het nog makkelijker is met dit lichaam, maar zwemmen kon ik hiervoor ookal." Hij glimalchtte naar Theo. "Maar ik wil het je anders nog wel een keer leren, als je dat wil." Hij keek vragend naar Theo.
Hij lachte hem niet uit omdat hij niet kon zwemmen. Hij wist hoe het was om uitgelachen te worden. En het kon nooit erg zijn om het Theo te leren. Zelf was hij dol op zwemmen, zeker nu hij een slang was.

Theodore grijnsde. 'Ik heb nooit de kans gehad om het te leren toen ik klein was, dus die kans neem ik nu graag aan.' zei hij met een knikje, misschien zou hij, als hij meer tijd met deze jongen zou doorbrengen, er sneller achterkomen wat diens geheim was. 'Oh damn, ik heb geen watervaste make-up, en het kopen word lastig.' dacht hij hardop, 'Niet dat ik de kans daardoor laat schieten.'

Galileo rolde met zijn ogen. "Ik denk niet dat je waar dan ook watervaste oogschaduw gaat vinden, maar andere dingen zouden de meisjes hier misschien kunnen hebben." Hij glimlachte. "Maar ik geef je maar al te graag zwemles."

Theodore knikte 'Dan "leen" ik die wel even...' zei hij met een sarcastische nadruk op het woord 'leen', hij zou ze teruggeven, zo stom was hij niet, maar het vragen was niet echt iets voor hem. 'Ik krijg maar al te graag zwemles, hoe stom het dan ook mag klinken.'

Galileo lachte en knikte. "Het klinkt inderdaad raar." Zei hij met een glimlach. Hij negeerde het leen deel maar. "Maar wat doe jij met je tijd? Ik zwem en lees en slaap en dat is het zo'n beetje."

Theodore haalde zijn schouders op, 'Niet veel, gewoon wat rondzwerven, mensen irriteren en onderzoeken hoeveel roddels er al over mij in het kamp zijn, ik houd ervan als mensen over me praten, weet je.' zei hij met een grijns, Galileo bevond zich zo te horen vaak alleen, misschien had dit iets te maken met hetgeen wat hij verbrogen hield.

Galileo keek hem vragend aan. "Je houd ervan als mensen over je praten? Zelfs als het negatief is?" Hij keek Theo ongelovig aan. Zelfs had hij liever dat niemand aandacht aan hem besteedde, nou ja, Eric mocht best aandacht aan hem besteden. Hij wist wel dat Eric hetro was, en zelfs als hij homo was waaaaay out of his league lag, maar toch. Hij kon het niet helpen om gevoelens te hebben voor die lekkere meerman. Hij had niet door dat hij totaal zoned-out naar een willekeurige varen aan het staren was, en dat hij binna aan het kwijlen was bij de gedachte aan Eric.

Theodore knikte en grijnsde 'Ik voed me met aandacht, positief of nwgatief maakt daarin geen verschil.' legde hij uit en hij greep de kans om Galileo beter te bekijken nu deze was afgeleid, hij was niet bepaald onprettig voor het oog en hij voelde zich anders in zijn buurt, of het negatief of positief was had hij nog niet uitgevogeld, dat was een van de moeilijkste vragen voor hem.

Theodore knikte en grijnsde 'Ik voed me met aandacht, positief of nwgatief maakt daarin geen verschil.' legde hij uit en hij greep de kans om Galileo beter te bekijken nu deze was afgeleid, hij was niet bepaald onprettig voor het oog en hij voelde zich anders in zijn buurt, of het negatief of positief was had hij nog niet uitgevogeld, dat was een van de moeilijkste vragen voor hem.

Theodore knikte en grijnsde 'Ik voed me met aandacht, positief of nwgatief maakt daarin geen verschil.' legde hij uit en hij greep de kans om Galileo beter te bekijken nu deze was afgeleid, hij was niet bepaald onprettig voor het oog en hij voelde zich anders in zijn buurt, of het negatief of positief was had hij nog niet uitgevogeld, dat was een van de moeilijkste vragen voor hem.

lees je mee bij de holle boom? zo nee, doen, I feel sorry for Galileo, en ik heb daarnet slapende Galileo getekend en een portret dat half huidige half voorgaande Galileo is. De voorgaande is zielig, maar heeft wel coel haar.
----
Galileo werd door het antwoord uit zijn trance gehaald. Hij knipperde een paar keer emt zijn onnatuurlijk groene ogen voor hij een antwoord kon formuleren. "Oh, Ikzelf heb liever dat iedereen me maar gewoon weer vergeet nadat ik ze ontmoet heb, of gewoon doet alsof ik er niet ben. Dan ben ik al tevreden." Zei hij met een glimlachje.

Totaal genegeerd worden was altijd beter dan al het andere wat hij al had meegemaakt. Pootje haken midden in de gang, duwen, samenzweren bij trefbal zodat hij slachtoffer nummer 1 werd, zijn kluisje vol kladden met stomme opmerkingen, roddelen, aan zijn haar trekken, duwen, slaan, schelden, veters aan elkaar knopen, propjes naar zijn hoofd gooien, met stiften zijn boeken en schriften onder kladden, bladzijden uit zijn agenda scheuren, de inhoud van zijn etui in het afval dumpen en nog veel meer stomme streken. Genegeerd worden was al beter dan al dat andere. Hij had geen aandacht nodig. Hij was compleet tevreden als iedereen deed alsof hij nooit had bestaan en hij in een hoekje zijn boek kon lezen.

Van de gehele innerlijke discussie was niets te merken aan de buitenkant. Daar zag je nog steeds zijn neppe glimlach en zorgeloze uitdrukking, alsof hij altijd gelukkig was. En dat was verre van waar. Nu ze hier waren was hij meestal wel gelukkig, zolang hij ervoor zorgde dat zijn gedachten hem niet inhaalden. Zodra hij nare dingen ging denken kon hij niet meer faken dat hij happy was. Daarom dacht hij nooit, alleen 's avonds, als hij in zijn eigen nest van dekens opgerold in een ooit leegstaand hutje lag. Hij sliep liever niet met andere jongens in een hut. Als hij hier gedwongen of ongedwongen uit de kast kwam dan zouden zijn hut-genoten zich ook niet meer op hun gemak voelen bij eht feit dat hij bij hen op een kamer sliep, en zijn slangenlichaam paste toch niet in een bed. Ook in mensen gedaante slapen was geen optie, want de volgende morgen werd hij in slangengedaante wakker. Daarnaast wilde hij ook voorkomen dat een ander hem hoorde huilen in zijn slaap en vragen ging stellen. Nee het was goed zo.

Awwwwwww. Die meet en deze post, zo saddd :c
Maar nu ga ik ook alles over theo vertellen hoor xd
-
Theodore knipperde met zijn ogen, 'Maar jOngen, zonder aandacht wodt het leven toch een stuk saaier?' vroeg hij verontwaardigd, hij wist maar al te goed waarom hij nep was, gebrek aan aandacht. 'Maar als jij het liever zo hebt heb je pech, want ik laat je voorlopig niet met rust.'

Totaal genegeerd worden was waar hij vroeger last van had gehad, hij was een muurbliempje geweest die meestal niet eens bij naam genoemd werd. En op de een of andere manier werd hij ook niet gepest, hij was gewoon vergeten. Zelfs de leraren vergaten hem soms, omdat hij nooit zijn mond open deed. Dit ging zo jaren door tot die ene dag waarop hij struikelde op het schoolplein en face forward in de modder viel. Iedereen lachte hem opeens uit en hij genoot zo van de aandacht dat hij besloot dathij niet meer zonder wilde. Dus hij verfde zijn rode haar wit, ging op zoek naar een oogschaduw die zijn ogen nóg groener maakte en combineerde dat met heel veel oogpotlood. Ook zijn kleding werd drastisch veranderd, maar het belangrijkste was wel zijn gedrag, iedereen haatte hem omdat hij zo irritant was, maar hij genoot van de roddels en pesterijen, en zo was de nieuwe Theodore geboren.

mijn reactie was langer
---

Galileo zuchtte. "Jippie, zo te horen word jij dus mijn persoonlijke stalker, wat leuk." zei hij sarcastisch. "En ik ben liever Mr. Cellofane dan dat ik zelf in de spotlights sta, geloof me, zelfs als de aandacht positief is." Hij glimalchtte nog steeds. Van binnen was hij lang neit zo happy als dat leek. Hij glimalchtte dan wel de hele tijd, maar na zo'n lange tijd nepglimlachen ging het automatisch.
---
Inge houd van Chicago Ik ga miss flavio een keer Nowadays laten zingen, de roxy-solo versie dan, coz he looks like Roxy. Blonde curls (well, he is natural blonde, she isnt) blue eyes and Roxy is almost as flat chested as Flavio

Weet ik, maar ik had geen zin meer xd
--
Theodore grijnsde, 'Ik ga je zeker stalken, iedereen heeft recht op een stalker en veel, heel veel aandacht.' zei hij met een knioppg en hij draaide zich met zijn rug naar Galileo, niet ondat hij weg wilde, in tegendeel, hij kroop dicht tegen de jongen aan en lwgde, voor hoever dat mogelijk was met hoorns en het slangenlichaam van Leo, zijn hoofd in diens "schoot". 'hoera voor aandacht.' voegde hij er nog aan toe, hij voelde zich geweldig nu hij zo dicht bij Galileo was, dus hij veranderde "anders" in "geweldig".

-
Moet je zeker doen, al begrijp ik de helft niet.

Dit liedje. Als je oplet is ze bijna net zo plat als Flavio en komop, ze heeft ook blonde krullen en blauwe ogen

--------------

Galileo deed zijn mond open om op zijn woorden te reageren, maar werd totaal verrast door het hoofd dat op zijn geschubde 'schoot' werd gelegd. Je kon het moeilijk een schoot noemen, het was gewoon het eerste stuk staart vanaf het punt waarop zijn huid ophield en de schubben begonnen. Zijn heupen werden nog net opgeslokt door de schubben. "Why?" vroeg hij ietwat geïrriteerd tegen het hoofd.

Theodore haalde zijn schouders op, ''Cause I need attention, and I like you.' zei hij met een grijns en hij sloot zijn ogen om van zijn nieuwe kussen te genieten, hij moest toegeven dat het een geweldig kussen was, beter dan alle anderen die hij had gehad.
-
Omg perfectt c:

Weetje wat ook grappig is? Als theo, als hij eenmaal achter zijn gevoelens is, helemaal stressed omdat hij niet weet of galileo gay is of niet, en die doet zij. Best zijn geheim te verbergen..
......
Galileo rolde met zijn ogen. "Attention whore." Zei hij met een knipoog. Afwezig begon hij de losse plukken van Theos haar te vlechten. Hij negeerde het I like you deel. Dat was toch niet gemeend, wie mocht hem nou. De echte hij dan, niet dit masker dat hij had gecreerd om problemen hier te voorkomen.
......
Trouwens, dat liedje, nowadays, hebben ze ook een keer bij glee gedaan, aleen dan het velma-roxy duet, niet de roxy-solo versie. En hij faalde wel

Whaha dat wust ik, maar ik wilde je er niet mee irriteren xd (ik ken zowat alle glee liedjes uit mijn hoofd, duss...)
En dat is een gucci idee c:
-
Theodore grinnikte 'Zo kan je me wel beschrijven ja.' zei hij op een rustige toon. 'So, you don't like me back?' vroeg hij nog op een net iets te verdrietige toon, zodat het gespeeld leek, maar eigenlijk wilde hij maar al te graag van Galileo horen dat hij hem ook aardig vond.

Galileo shrugged. "Dunno. Denk het wel, als je je maar een beetje gedraagd." Hij glimlachtte naar de andere jongen. Hij was op zich wel aardig. Misschien een beetje apart maar wel aardig. "al moet ik zeggen dat mijn kindjes" , hij streek met zijn hand affectionate langs een van de slangenkoppen, "Je absoluut niet mogen en alles behalve vertrouwen."

Theodore opende zijn ogen weer en keek Galileo glimlachend aan, 'Slimme diertjes, ik ben niet te vertrouwen voor kensen die ik niet mag, maar jij hoeft je dus geen zorgen te maken.' zei hij met een knipoog en hij bekeek de slangen op Galileo's hoofd nog eens goed.

Galileo ging rustig veder met het vlechten van Theos haar. "Goed om te weten, maar het helpt je weinig bij mijn lieffies. Snake en Eric vertrouwen ze wel, maar jou niet, blijkbaar." Alsof die het wilde bewijzen trok een van de slangen aan Theo's haar. Galileo gaf de slang in kwestie een zachte tik tegen zijn neus. "Foei, dat mag niet." Zijn hij op een leraren toontje, zij het veel liefer dan een lerAr ooit zou doen.
....
Btw als theo eenmaal weet dat galileo gay is, dan heeft hij nog het eric probleem

Theo's liefdesleven zit hem niet mee, hij gaat heeeeeel erg falen bij zijn flirtpogingen.
-
Theodore grinnikte, hij negeerde de pijn die de slang in zijn hoofdhuid had achtergelatn, zoals hij met bijna alle gevoelens deed. 'Gestopt met vlechten? Dqt vind ik dan weer zonde, ik heb aan een staartje en een paar vlechtjes nog niet genoeg, hoor.' zei hij met een zoveelste knipoog.

Leo rolde met zijn ogen en ging weer verder. Zonder dat hij het echt doorhad begon hij Theo half in te wikkelen met zij. Staart, weer beginnend bij zijn benen. "Ik had mijn haar vroeger altijd in een staart, al was het eerder half opgestoken, want het kwam voorfbij mijn schouders, maar ik stak het zo op dat het korter leek. Zo'n mini paardenstaart." Zei hij afwezig. Hij miste zij. Eigen zachte stijle zwarte haar we ergens. "Is het wit je natuurlijke haarkleur?" Vroeg hij nieuwschierig.

Theodore grinnikte 'Ik zou wel eens willen zien hoe je er vroeger uitzag.' zei hij naar eerlijkheid en hij schudde zijn hoofd. 'Nee, ik ben een ginger, maar ik wilde mijn ziel terug.' zei hij grappend, 'Misschien kan je wat uitgroei zien, maar ik verf het elke ochtend, al is er maar een milimeter rood zichtbaar, ik wil het niet hebben.' voegde hij er nog aan toe.

Galileo glimalchtte. "Ik heb hier ergens een oude familliefoto bij me, ik kan je die later wel een keer laten zien, al is hij wel oud, ik ben daar nog 12." Hij lachtte zacht oten hijde uitleg hoorde. "Gaat je verf dan niet heel heel erg snel op? Je weet toch dat je geen neijwue zult kunnen kopen, in ieder geval voorlopig?" zei hij lachend.

Theodore keek hem geschokt aan. 'SHIT! Daar had ik niet aan gedacht... Oké, binnenkort ben ik een halve Ginger...' zei hij met een halve grijns, 'Maar ik zie graag een oude foto, ik heb alle foto's van toen ik nog een muurbloempje was ritueel verbrand, sorry.' zei hij met een knipoog, hij haatte zijn oude zelf en wilde er niets meer mee te maken hebben.

Galileo schudde zijn hoofd. "Ik zou die ene foto niet eens durven dubbelvouwen. HEt is de laatste foto waar we met zijn allen opstaan." Hij glimalchtte vaag naar Theo. Zijn handen hielden neit op met vlechten, maar hij was afwezig, emt een zekere droefheid in zijn fel groene ogen. Dat was een week voor zijn vader en broer eropuit gestuurd werden. Een jaar later zou hij zijn vader kwijt zijn en zijn broer nog een jaar later. Hij mistte ze allebei al veel te lang.

Theodore ging rechtop zitten toen hij het verdriet in Galileo's ogen zag en hij omhelsde de jongen stevig. 'He, rustig maar, ik mis mijn moeder ook, maa het komt allemaal weer goed, ik beloof het je...' zei hij, het viel misschien een beetje ongelukkig omdat hij het gehele verleden van Galileo niet wist.

Galileo knuffelde Theo terug. Bij de gedachte aan zijn familie, met wier laatste lid hij waarschijnlijk ookal nooit meer herenigd zou worden tot zijn dood. Hij en zijn moeder waren de laatste twee overgebleven, en nu waren ze ook zonder elkaar. Hij kon zich niet indenken hoe zijn moeder zich nu moest voelen. Zij was hen allen kwijt. Haar man en haar twee zoons.