De steiger

Zoals elk kamp meer steekt hier een steiger uit tot honderd meter in het meer. Langs de zijkanten liggen kano's en andere watervoertuigen. Je kan er ook prima vissen en dankzij de vele trappetjes kan je er prima zwemmen. Het is veilig genoeg, de meeste vissen doen je niks dankzij Jakes huisdier. De gigantische, slangachtige vis houdt de gevaarlijke onderwaterwezens uit de buurt van de steiger.

Shizu had geduldig het hele eind naar het verre uiteinde van de steiger gelopen. Op verschillende plekken langs de steiger hadden mensen gezeten en had ze mensen in het water gezien, maar zonder ze aan te kijken was ze verder gelopen. Nu zat ze met haar voeten bungelend in het water en haar leren laarzen naast haar op de steiger. Zonder specifiek ergens naar te kijken staarde ze over het water. Zo probeerde ze haar gedachten leeg te maken, gewoon nergens aan denken was normaal niet haar sterkste kant maar als er niets was om naar te kijken ging het al een heel stuk beter.

Verscheidene mensen keken om toen er een jongen in zwemshorts kwam langsrennen over de steiger. Hij rende helemaal naar het einde en sprong naast het meisje wat er zat met een soepele duik zonder al te veel spetters in het water. Zodra hij een stuk verderop weer bovenkwam, schudde hij zijn hoofd om het water uit zijn pluizige oren te krijgen. Hij zwom met grote slagen weer terug aar de steiger en trok zich een stuk op zodat hij eraan kon hangen. 'Heeei' Zei hij vrolijk tegen het meisje waar hij net voorbij was gerend/gesprongen.

Shizu sprong bijna van schrik op toen er naast haar een jongen het water in dook. Ze kneep haar ogen dicht omdat ze een hele lading water over haar heen verwachtte, maar het bleef gelukkig bij een aantal spetters. Zonder een glimlach en met een verder neutraal gezicht keek ze naar de jongen. Ze zag zijn hondenoren wel, maar besteede er geen aandacht aan. Intussen was ze gewend geraakt aan de magie, al kon ze wat jaloezie niet onderdrukken. Ze had elke verandering liever gehad dan die ze nu had. Als groet knikte ze alleen maar. Ze hield zichzelf voor dat het voor haar en voor elk ander beter was als ze afstand bewaarde.

Jimmy trok zich nu helemaal op aan de steiger en ging op de rand zitten. Met vrolijk twinkelende ogen keek hij het meisje aan, maar kon even niet op haar naam komen. De meeste van het kamp kende hij wel aardig, maar soms moest hij toch nog wel eens even nadenken.' Met het verkeerde been uit bed gestapt ofzo?' Zei hij terwijl hij een hand door zijn haar haalde. Hij was allang voorbij het punt dat hij het vervelend vond dat hij geen gel erin kon doen, maar dacht er toch soms over na om toch eens uit te zoeken of hij iets kon vinden wat ongeveer hetzelfde was.

Shizu keek naar haar voeten die kringen in het water veroorzaakte en zuchtte. "Zo zou je kunnen noemen denk ik," zei ze zachtjes. Het was meer met het verkeerde been naar kamp gegaan maar dat hoefde de jongen niet te weten. Ze vond het echt ongelofelijk irritant dat alle andere zo blij leken. Iedereen had een prachtige verandering doorgemaakt en zij zat hier als gifplant. Dit leverde nog een zucht op.

Jimmy schommelde met zijn benen heen en weer. Hij trok een wenkbrauw op bij de zucht van het meisje. 'Of is er iets mis?' Vroeg hij niet al te nieuwsgierig proberend te klinken. Hij wilde best helpen, al wist hij niet of hij dat kon. Hij krabde achter zijn oor en strekte zijn armen boven zich uit om zich uit te rekken. 'S ochtends vond hij het best moeilijk om zijn bed uit te komen, daarom ging hij altijd even iets doen, zoals zwemmen of hardlopen om wakker te worden en zijn spieren warm te krijgen.

Shizu schudde snel haar hoofd. Ze had geen zin hem uit te gaan leggen wat er wel niet allemaal mis was. Verschillende smoesjes kwamen in haar op, ze zou kunnen zeggen dat ze haar ouders miste, dat ze moe was, maar ze zei niets. Ze kende deze jongen niet en vond niet dat hij haar problemen hoefde te weten. "Ik ben trouwens Shizu," zei ze om maar ergens anders over te beginnen.

Jimmy ging er maar niet op door, misschien later nog. Het was duidelijk dat Shizu niets erover wilde zeggen of in ieder geval niet tegen hem. ' Jimmy, aangenaam.' Zei hij met een vrolijke glimlach. Tja, hij kon er niks aan doen dat hij vrolijk was, zo was hij gewoon gemaakt. ' Maar wat kwam je hier doen?' Zei hij om maar over iets anders te beginnen.

Shizu knikte als reactie op het aangenaam. Ze besloot maar niet na te denken, laat staan iets te zeggen, over hoe aangenaam ze het vond. Nog steeds keek ze hem niet aan, bang dat de jaloezie te duidelijk op haar gezicht stond. "Nou er is hier water zonder dat je steeds moet uitkijken dat er niemand tegen je aan loopt." Het was wel eens gebeurd dat ze op een andere plek op de steiger zat en dat er dan iemand tegen haar aan liep waardoor ze in het water viel. De meeste mensen zochten het niet de honderd meter lange steiger af te lopen en was het hier een heel stuk rustiger.

Op Jimmy's gezicht verscheen een scheve grijns. 'Als je toch zo van water houdt....' Zei hij op ondeugende toon. Nee hij was niet van plan haar in het water te gooien, maar wat water over haar heen kon toch geen kwaad. In een mum van tijd was hij oppgestaan en sprong hij in het water dichtbij de steiger met zijn armen om zijn knieen geslagen. Oke misschien was hij wat te druk en irritant, maar hij had er zelf niet echt last van.

Shizu greep zichzelf al vast aan de steiger en kneep haar ogen strak dicht. Toen ze geen handen in haar rug voelde opende ze die weer voorzichtig. Net op het verkeerde moment want ze kreeg een hele plens water over zich heen. Als een verzopen kat zat ze op de steiger. "Je had me er net zo goed in kunnen duwen," zei ze niet in staat een grijns helemaal te onderdrukken. Even aarzelde ze, maar de vrolijkheid van deze jongen was naast irritant ook vrij aanstekelijk, voordat ze naast hem in het water dook.

Jimmy keek lachend toe hoe de toch al natte Shizu erin kwam. 'Kijk, dat lijkt er al meer op.' Zei hij toen hij de grijns op haar gezicht zag. Het was voor hem veel leuker om vrolijk te zijn als een ander meedeed. Hij verdween onder water en zwom een stuk omlaag. Hij pakte Shizu's voeten en duwde haar hard omhoog zodat ze een stuk uit het water getild zou worden.

Shizu glimlachte even terwijl ze watertrappelde om ervoor te zorgen dat haar hoofd boven water bleef. Ze was niet de beste zwemmer, al was ze dan vaak bij het meer zwom ze niet zo vaak. Helemaal was ze er niet zeker van of het een goed idee was om het water in te springen, maar aangezien het nu toch gebeurd was had het geen zin erover te piekeren. Een kort gilletje ontsnapte haar mond toen ze ineens omhoog kwam. Proestend kwam ze daarna weer boven. "Bedankt," zei ze half sarcastisch terwijl ze wat water in Jimmy's richting spatte.

Jimmy kwam vrolijk lachend weer boven en zei met een knipoog:' Graag gedaan hoor.' Hij zwom naar haar toe, maar maakte dit keer geen aanstalten om iets uit te halen. Hij ging in plaats daarvan op zijn rug liggen en probeerde zo goed mogelijk te blijven drijven terwijl hij Shizu ondersteboven aankeek. 'Zwem je vaker hier?' Vroeg hij oprecht geinteresseerd/

Shizu vond het irritant dat Jimmy zo gemakkelijk boven water bleef terwijl zij verwoed bleef watertrappelen. "Nee, ik kom wel vaak bij het meer maar zwem eigenlijk bijna nooit." Waarschijnlijk was ze een van de slechtste zwemmers van het kamp aangezien er niet veel te doen was zwom iedereen erg vaak. Iedereen behalve zij.

New
Galileo lag lekker in het water. Als slang kon hij best zwemmen, zoals zijn soortgenoten. Hij dook weer onder en zocht naar vissen. Nou ja, zijn slangen, met hun dubbele oogleden, zochten naar vissen en hij hield zijn ogen gesloten omdat hij toch niets zag. Op die manier gaven ze hem de juiste richting, waar hij naartoezwom, zij beten de vis waardoor die aan het gif overleed en naar boven dreef, in een paar minuten had hij zijn lunch verzameld en begon terrug te zwemmmen naar de steiger om te eten.

Tyler was niet van plan om vandaag, nee ooit nog op te staan. Naar de steiger gaan was haar beste idee in dagen. Het was er lekker rustig en er was niemand. Genietend zuchtend trok ze haar benen uit het water en trok al haar kleding uit zodat ze in haar bikinie zat en ging weer op haar plek zitten aan het einde van de steiger met haar voeten in het water. Even geen zware spulen tegen haar huid, de laatste keer dat ze dat durfde kon ze zich niet herinneren verlangend keek ze uit over het meer. Het was prachtig de zon liet het schitteren en in de verte zag ze een kano drijven. Ja het was gewoon een perfecte dag.

Galileo hees zijn slangenlichaam de steiger op voor hij de vissen op het hout neerlegde. Hij zag het meisje verderop zitten, maar besteede geen aandacht aan haar. Misschien als hij hetro was geweesd, dat hij oog zou hebben voor haar in bikini-gehulde gedaante. Hij ging lekker zitten, met het meredeel van zijn staar tin het water, en zette zin tanden in de eerste kleine vis. Hij at ze sinds zijn mutatie gewoon rauw.

Met haar benen in het water en haar rug op de steiger lag Tyler lekker te genieten van de zon. Ze had achterzich iets uit het water horen komen, zonder gespetter lijkte dat bijna niet en ze draaide zich nieuwschierig om om te zien wie het was. Verbijsterd zag ze dat degene die uit het water geklommen was erg op een slang, leek vanaf haar plek teminsten, zoiets had ze hier nog nooit gezien. Geintriseerd bleef ze staren en ze vroeg zich af of ze dichterbij zou komen of niet.

Galileo merkte niet dat ze naar hem keek. Hij ging gewoon rustig door met eten. Zometeen was het siësta tijd. Hij kon gewoon in de volle zon slapen, als hij het maar warm genoeg had. Hij glimlachtte bij de gedachte aan een lekker dutje. Hij hield van dutjes nu. Overdag slapen was prettiger, de zon hield de nare gedachten en nachtmerries weg.

Voorzichtig kwam Tyler dichterbij 'hè mag ik er bij komen zitten?' ze had zachtjes gesproken om hem niet te laten schrikken, ze had ook gewoon kunnen gaan zitten maar misschien was deze jongen wel gevaarlijk en ze kon maar beter het zekere voor het onzekere nemen. Het was echt vasineerdend al die kronkelend slangen op zijn hoofd en dan had ze nog niet eens goed naar zijn staart gekeken. Ze werd wel een beetje misselijk van dat hij een vis rouw at maar ieder zijn eigen smaak.

Galileo slikte zijn hap door en knikte. "Natuurlijk, geen probleem." Hij legde de dode vissen die naast hem hadden gelegen aan zijn andere kant, zodat ze daar kon zitten. Afwezig gaf hij de slangen op zijn hoofd ook nog wat extra visjes, die ze zelf opaten als een groep hongerige cartoon-piranhas. "Ik ben Galileo." zei hij met een glimalch.

Met moeite lukte het Tyler om haar blik los te rukken van zijn hoofd 'Tyler' steld ze zich glimlachend voor. Ze trok een gek gezicht toen ze zag hoe zijn slangen de gevoerde visjes opaten. Het zag er namelijk niet echt smakelijk uit al die rouwe vis. Opladend dat ze niet te dichtbij kwam ging ze naast hem zitten en stak haar benen weer in het water, als je je voorover boog zag je soms een visje voorbij zwemmen.

"Aangenaam, Tyler." Zei hij met een beleefde glimlach. Hij nam nof een laatste hap van zijn eigen vis voor hij de graat in het water gooide, waar hij verder werd afgevreten voor vissen. Met de twee andere graten gebeurde hetzelfde. Hij glimlachtte en veegde zijn mond af. "Wat voor een wezen ben jij, als ik vragen mag?" Vroeg hij beleefd.

'Ik ben jammer genoeg gemuteerd met een pijlgifkikker, dus pas op dat je me niet aanraakt' een paar vissen kwamen gelijk op de graten af die Galileo in het water gegooid had om te kijken of het eetbaar was, jammer genoeg paste een visje niet goed op en zwom tegen Tyler's benen aan. Spijtig keek Tyler naar het visje dat gewoon door zwom naar de gaten en ze wist dat het laatste was wat hij in zijn vissen leven zou doen. 'Ik zou jou ook kunnen vragen wat jou mutatie was.... Als het niet zo overduidelijk te zien was' ze glimlachte even vriendelijk naar Galileo waarna ze haar blik weer op het water richtte. Daar naast de graten lag een eenzaam dood visje.

Galileo keek haar spijtig aan. "Dat lijkt me afschuwelijk, dat je niemand meer kan aanraken." Hij wilde haar een schouderklopje geven, maar trok op tijd zijn hand weer terug. "Ik denk dat je dan wel blij bent dat de herfst eraan komt, dan kan je je volledig bedekken en geen last hebben van de hitte." Hij glimalchtte anar haar.

'Oo komt de herfst er aan?' Tyler keek verschrikt rond alsof ze zo kon zien of hij gelijk had ' wou dat had ik nog niet in de gaten' schaapachtig keek ze Galileo aan. Voor haar gevoel was het gewoon begin zomer, maar het zou misschien dat door de lange kleding die ze altijd droeg haar temperatuur gevoel veranderd was.

Galileo knikte. "We zijn hier allemaal al een poos, en de zomer is bijna voorbij. Voor mijn gevoel, en mijn innerlijke kalender is het ook nog zomer, maar als het goed is zijn we al over de helft." Hij gliamclhtte anar haar.

'Wou' enthousiast bedacht ze dat ze niet eens door had dat ze al zo lang hier waren 'ik hou van de herfst, de bladeren kleuren dan altijd zo mooi n het betekend dat het bijna winter is' en in de winter zou het misschien kunnen gaan sneeuwen en dat leek Tyler erg leuk. 'Zoude de bladeren van deze bomen eigenlijk wel kunnen verkleuren' vroeg ze zich hardop af 'of zijn ze zo veranderd dat ze altijd deze kleur bleiven' bedachtzaam beed ze op haar lip, herfst zonder verkleurde bladeren was geen echte herfst. 'Nee' besloot ze 'ik heb toch geen zin in de herfst want dat zou ook betekenen dat het te koud zou zijn om te zwemmen in het meer' ze lachte en bedacht dat dat niet eens het ergste zou zijn. Herfst betekende bijna winter en bijna winter betekende dat de wilde dieren het moeilijk zouden krijgen om eten te vinden en wie weet wat ze dan zouden doen. Misschein beginnen ze dan wel aan de mensen.