De jagershut

Eerste onderwerp bericht herinnering :

Diep in het bos zit een jagershut verstopt.
Het valt bijna niet op door de beschutting van de grote bomen die eromheen staan en ziet er nogal vervallen uit.
Deze hut werd, zoals de naam al verraadt, vroeger gebruikt door de plaatselijke jagers, maar doet tegenwoordig dienst als overnachtingsplaats voor kampeerders of als dé perfecte plaats om spookverhalen te vertellen bij een zomerkamp.
Maar samen met de rest van de omgeving is ook hier aardig wat veranderd...
Er wordt daarom aangeraden hier niet meer 's nachts heen te gaan.

De hut bestaat uit een kleine woonkamer met wat versleten meubelen, een slaapkamer welke in dezelfde staat verkeerd als de woonkamer en een bergruimte vol met oude, geurende dierenvellen.

Regels:
Deze plek gelieve niet 's nachts bezoeken

Personen:
Max. 5 (de hut is niet erg groot)

Isa knikte 'Ja, geld is een last' mompelde ze, maar ze kon zich niet focussen op wat ze zei omdat hij naar voren boog. Zou hij echt..? vroeg ze zich af toen zijn gezicht steeds dichter bij kwam. Zelf leunde ze naar hem toe, maar toen werd hij uit haar handen gerukt en viel ze half voorover op de bank. Haar wangen kleurden nog roder dan dat ze al waren, en het gevoel dat ze afgewezen was overstroomde haar gedachten. Snel sloot ze haar ogen een paar seconden, nadenkend over wat ze moest doen.
Na die seconden opende ze haar ogen en stond voorzichtig op om naar hem toe te lopen. 'Oké, luister naar me' zei ze zachtjes, en zonder dreigende toon, maar toch hoorde je dat hij niks moest doen. 'Ik snap dat dit moeilijk voor je is, en dat je je niet wilt binden. Ik zal je niet dwingen tot iets, ook niet dat je haar los moet laten.' dit klonk normaal, maar nu werd haar stem smekend. 'Maar alsjeblieft, maak dit niet zo moeilijk voor mij. Ik wil vrienden zijn als dat het beste is, ik zal niks doen, maar als je zo dichtbij komt en dan opeens weer weg bent, doet dat me zoveel pijn'. Ze keek hem aan, haar blik verscheurd. Even liet ze haar hand naar zijn wang gaan, streelde over zijn jukbeenderen en kaak maar liet hem toen weer vallen.

Griffin sloeg zijn armen over elkaar en staarde naar de grond. Zijn blik ging even verbaasd omhoog toen Isabelle naar hem toe kwam. Haar toon maakte dat hij haar zwijgend bleef aankijken.
'Ik snap dat dit moeilijk voor je is, en dat je je niet wilt binden. Ik zal je niet dwingen tot iets, ook niet dat je haar los moet laten.' zei ze hem toe. Er ging een gevoel van spijt en schuld door Griffin's lichaam bij deze woorden. Hij beet op zijn lip en rilde.
'Maar alsjeblieft, maak dit niet zo moeilijk voor mij. Ik wil vrienden zijn als dat het beste is, ik zal niks doen, maar als je zo dichtbij komt en dan opeens weer weg bent, doet dat me zoveel pijn'. sprak Isabelle verder, haar blik maakte het gevoel waar Griffin last van had alleen maar erger.
Juist terwijl hij voor haar wilde zorgen, had hij haar pijn gedaan! Haar zachte aanraking deed een ander soort rilling door hem heengaan, een teken van..verlangen? Wat moest hij doen.. Isabelle wilde niet dat hij zou 'kiezen' tussen Neara en een mogelijk nieuwe liefde, maar toch..moest hij een bepaald deel van zijn gevoelens voor Neara opgeven wilde hij zich helemaal aan Isabelle kunnen geven. Dat maakte hem angstig en opgelucht gelijk..
“I-ik..” begon Griffin uiteindelijk moeizaam te spreken. Zijn stem was schor en liet duidelijk zijn tweestrijd horen. “Ik wil je geen pijn doen.” Zijn armen hingen slapjes langs zijn lichaam alsof ze eerder een last voor hem waren. “Daarom zou ik eigenlijk bij je uit de buurt moeten blijven, maar..dat kan ik niet..” Even twijfelde hij over wat hij gezegd had, maar het was de waarheid. Ongemerkt had Griffin een stap richting Isabelle gedaan. “Dat wil ik ook niet.” nog een stap. Deed hij het juiste? Het kon haast niet anders, want het voelde zo goed. Nu stond hij vlak voor haar. “Ik heb daar geen kracht meer voor..” Plotseling nam zijn hand de hare en kneep hier zacht en geruststellend in. Zijn eerst nog gespannen blik verzachtte en er kwam een gelukkige glans in zijn ogen. “Ik..”
Gedachtes flitsten door zijn hoofd. Maar zou het niet egoïstisch zijn om zich aan Isabelle te geven? Was Isabelle inderdaad niet beter af zonder hem? Waarschijnlijk wel, besefte hij, maar Griffin kon niet bij haar vandaan blijven, niet meer. Als ze nu als vrienden uit elkaar zouden gaan, zou het de verkeerde beslissing zijn.
Toen, na deze gedachte, was de strijd eindelijk gestreden.
“Ik weet het nu.” sprak Griffin daarop met een veel rustigere toon. “Ik heb mijn keuze gemaakt en als jij mij toelaat, zal ik..meer dan alleen een gewone vriend van je zijn.” fluisterde Griffin. Ja, dat klonk goed. Voorzichtig boog hij zich nog iets verder voorover, maar stopte toen zijn gezicht vlak bij de hare hing. Zijn ogen keken Isabelle glanzend en zeker aan. Hij zou niets beginnen zonder haar toestemming. Zou ze hem nog wel een kans willen geven? Of..had hij het nu verknalt? Daar wilde Griffin nog niet aan denken ..

Isa zag hoe moeilijk hij het had en had meteen spijt voor haar woorden. Toen hij haar hand pakte voelde ze een zachte tinteling door haar hand gaan, net als toen ze daarnet samen gezeten hadden, maar ze wist zeker dat hoe vaak ze hem ook aan zou raken het gevoel nooit over zou gaan. Opeens zei hij de woorden, lief en duidelijk en het deed haar hart smelten. “Ik weet het nu. Ik heb mijn keuze gemaakt en als jij mij toelaat, zal ik..meer dan alleen een gewone vriend van je zijn.” Ze keek hem met grote ogen aan toen hij naar haar boog. Toen zijn gezicht voor dat van haar hing. 'Natuurlijk zal ik je toelaten, ik kan nu al niet meer zonder je' fluisterde ze zachtjes voordat ze haar lippen op die van hem duwden. Ze legde haar hand in zijn nek om zichzelf iets dichter naar hem toe te trekken maar vooral om zijn warme huid onder haar hand te voelen.
Dit was zo anders dan normaal zoenen, zoals ze al zo vaak had gedaan. Nu kwamen er kleine stroom schokken door haar lippen haar lichaam binnen. Natuurlijk kwamen haar vampier verlangens weer naar boven nu ze zo vreselijk dicht bij hem was maar ze wist ze te onderdrukken. Dolgraag zou ze verder gaan, maar ze liet het aan hem over, geen idee of hij het goed vond.

Griffin voelde kleine tintelingen in zijn buik toen Isabelle hem antwoordde, welke veranderden in gierende stroomstoten van genot en lust door zijn hele lijf op het moment dat hun lippen elkaar voor het eerst raakten.
Gewillig plaatste Griffin zijn handen direct op haar heupen en trok haar dicht tegen zich aan. Het was heerlijk om haar zo dicht bij hem te hebben. Isabelle was als een verslaving waar hij eindelijk aan toe durfde te geven. Zijn vingers verplaatsten zich en gleden nu over haar gehele rug. Hij wist niet of zij dit wel wilde, maar Griffin kon zich voor even niet inhouden, wel sprak hij met zichzelf af dat hij gelijk zou stoppen als zij dat wilde.

Voorzichtig likte Griffin Isabelle's lippen, waarna hij zijn tong gemakkelijk bij haar mond naar binnen liet glijden. Zijn hart bonkte nu als een gek en hij voelde zich licht in zijn hoofd worden. Dit was veruit de beste kus die hij ooit had gehad, Griffin durfde dit ook toe te geven.
Genietend drukte Griffin zich nog dichter tegen Isabelle aan en streelde hij haar huid. Ze was zacht en eveneens warm, misschien kwam dat doordat zijn lichaamswarmte nu ook naar haar ging. En ze rook ook heerlijk.. Alles aan haar maakte hem gek, waardoor Griffin zich begon af te vragen of hij zich wel zou kunnen terugtrekken mocht dat nodig zijn.. Oh wauw..dit was geweldig!

Isa voelde zijn handen over haar rug glijden en probeerde zichzelf nog dichter tegen hem aan te drukken, maar dat was vrijwel onmogelijk omdat ze zal zo dicht op hem stond. Haar hand gleed van zijn nek over zijn rug en ze liet hem rusten op zijn onderrug, terwijl ze met haar andere hand in zijn haren greep. Ze maakte zijn kapsel helemaal door de war, daar moest ze later haar verontschuldigingen maar voor aanbieden.
Toen zijn tong in haar mond gleed kreeg ze gemende gevoelens. Aan de ene kant voelde het natuurlijk geweldig. Zachtjes raakte ze met haar tong die van hem aan, en stortte zich in de kus. Meteen bracht dit ook het tweede verlangen met zich mee. Het verlangen op zijn lip of in zijn tong te bijten en zijn warme bloed in haar mond te voelen. Eerst was het dragelijk, kon ze het net zoals aan het begin onderdukken en negeren. Maar nu werd het zo erg dat ze zich met een heleboel tegenzin terug moest trekken. Toch ging ze niet verder dan alleen haar mond van die van hem af te halen. Haar voorhoofd legde ze tegen dat van hem, terwijl ze glimlachte en hem zachtjes hijgend aankeek. Met haar tong ging ze even langs haar lippen. 'Jij bent het beste wat me ooit is overkomen' zei ze zachtjes.