De eetzaal

Op het eerste gezicht is dit een normaal eetzaal. Er kunnen veel mensen tegelijkertijd in aan lunch, diner of ontbijt. Het enige verschil met een normale eetzaal is dat er plekken zijn speciaal voor mensen met het onderlijf van een dier. Centauren, sfynxen en saters kunnen hier even makkelijk eten als normale mensen, al zijn die er niet.
De maaltijden zijn rond de normale tijden. Je kan een uur te vroeg zijn en een uur te laat. Verder staat er altijd wel iemand achter de bakken met eten die je iets kan geven, als je het lief vraagt.

Sky zat op een stoel aan tafel, als enige. Het was vijf uur 's ochtends en niemand was zo gestoord om nu al wakker te zijn, behalve hij natuurlijk, maar daar was een reden voor. Hij sliep echt heel slecht door die vleugels, omdat hij niet op zijn rug kon liggen. Met een vies gezicht keek hij naar de eieren en het spek op zijn bord. Hij had hier echt geen zin in, het zag er heel heel vies en vet uit.

Jimmy kwam zich strekkend de eetzaal binnenlopen. Hij was sowieso niet iemand die uitsliep, maar nu ws hij toch wel erg vroeg wakker geweest. Hij wilde eerst wat gaan eten voor hij zijn gebruikelijke rondje ging rennen. Van het rennen, werd hij altijd goed wakker, daarom vond hij het ook een lekker begin van de dag. Zoals hij verwachtte waren er bijna geen mensen in de eetzaal, het verbaasde hem zelfs dat er een jongen zat. Hij liep naar hem toe en zei met een grijns op zijn gezicht:' Goedemorgen!' Hij plofte neer op een stoel tegenover de jongen en pakte de appel die hij nog in zijn hut had uit zijn zak om er een hap van te nemen.

Sky keek op en glimlachte naar de jongen. 'Hetzelfde' zei hij en hij bekeek de jongen even, hij zag er erg aardig uit. Even ging hij met zijn hand door zijn zwarte haar en keek nog een keer naar het bord, waarna hij het wegschoof. 'Lekker geslapen?' vroeg hij de jongen, die als het goed was Jimmy heette.

Jimmy haalde zijn schouders op. ' Iets te vroeg wakker geworden naar mijn zin, maar het gaat wel.' Hij krabde even achter zijn pluizige oor en keek de jongen onderzoekend aan. ' Jij... eeeh Sky was het toch?' Zei hij wat onzeker, omdat hij nou niet wist of de jongen Sky of (naam) was.

Sky knikte en beet even op de binnenkant van zijn wang. 'Jep, ik ben Sky. En tsja, je ziet er ook moe uit' zei hij, omdat hij nooit zijn mond kon houden, maar zijn glimlach die erop volgde was zo aardig dat je het hem ooit kwalijk kon nemen. 'Ik slaap ook niet geweldig hoor, met deze...' hij wees op de vleugels '... dingen op mijn rug'.

Jimmy lachte en zei:' Dankje.' Hij keek even naar de vleugels op Sky's rug en trok een zuur gezicht. ' Ik snap dat dat vervelend is met slapen, maar ooit gedacht om op je buik te slapen, of zij, dat is echt een aanrader.' Zei hij met een grijns en grinnikte even. 'Je kan ook een hangmat ophangen en er gaten inknippen voor je vleugels.' Dit keer was hij dan weer wel serieus, omdat hij het ergens wel een slim idee van zichzelf vond.

new ^////-////^
--

Theodore schoof met zijn vork wat vlees van de ene naar de andere kant van het bord, sinds de mutatie vond hij dit lang niet zo lekker als vroeger en ergens was hij bang dat het dier waarvan hij de hoorns had geërfd een planteneter was. Dat was onacceptabel, hij was een vleeseter en hij kon het niet hebben om vegetarisch te worden.

Isa keek om zich heen. Alles zat al vol, en ze moest bij een volslagen vreemdeling aanschuiven. Zonder diegene aan te kijken zette ze haar spullen op tafel en sneed een stuk van haar rauwe biefstuk af. Ze stopte het in haar mond, kauwde even en spoelde het toen weg met een glas water. Biefstuk was echt vreselijk taai.

Theodore keek op toen iemand naast hem aanschoof, al bleef zijn blik niet op haar gezicht, maar op het vlees op haar bord, op de een of andere manier zag dat er zo veel lekkerder uit dan het gebakken vlees op zijn eigen bord. Dus zonder het te vragen stak hij zijn vork in het stuk en legde dat op zijn eigen bord, zo brutaal was hij wel.

Isa keek opzij, trok haar wenkbrauwen op en kauwde ophaar vlees voordat ze begon te praten. 'What the fuck' zei ze tegen hem. 'Dat is míjn eten, voor het geval je dat nog niet doorhad'. Hij leek wel dommer dan haar, je at toch niet zomaar eten van iemands bord?

Theodore knikte en stopte een stuk van het rauwe vlees in zijn mond, zoasl hij al verwacht had, was dit veel lekkerder. 'Ik weet best dat het jouw eten is, het lag toch op jouw bord?' zei hij betweterig en hij kauwde geduldig verder op het stuk biefstuk.

Isa keek hem aan. 'Maar waarom pak je het dan?' vroeg ze terwijl ze nog een stuk afsneed en in haar mond stopte. 'Het is onbeleefd' voegde ze er nog aan toe, alsof hij dat zelf niet zou snappen of zo.

Theodore knikte opnieuw. 'Vreselijk onbeleefd, maar ik heb ook mijn behoeftes.' vertelde hij haar op een toon die het deed lijken alsof het het meest normale in de wereld was om andermans vlees af te pakken.

'Oh..' zei Isa, die geen gevat antwoord terug kon bedenken. 'Nou in dat geval... ik moet toch aan de lijn letten' zei ze, en ze schoof het bord naar hem toe. Een aardige daad, dat deed ze eigenlijk nooit. Maar dit kamp veranderde haar een beetje, en ze werd iets aardiger en dacht meer aan anderen, omdat ze hier waarschijnlijk nog wel een tijd zou zitten.

Weer een knikje. 'Zou ik ook doen als ik jou was.' zei Theodore op een vriendelijke totaal niet gemene toon, wat de opmerking wel was geweest en hij sneed een niuew stuk van het vlees af, geen bedankje, niets.

Isa begon te lachen. 'Jongen, heb je me wel goed bekeken, of ben je homo?' vroeg ze, terwijl ze haar eigen blik langs haar slanke lichaam liet gaan, en geen vetrolletje kon ontdekken. Ze was knap, heel knap zelfs, en dat wist ze zelf ook, al liet ze het niet echt merken. Ze zei het wel, maar deed er altijd een beetje lollig over, omdat ze heeeel diep van binnen toch een beetje onzeker was.

Theodore verslikte zich bijna in het stukje vlees, zodat het leek alsof hij inderdaad homo was, maar toen hij het stukje goed doorgeslikt had begon hij gigantisch hard te lachen. 'Oh, god. Jij bent zeker de leukste thuis!'

Isa glimlachte. 'Ja eigenlijk wel ja' zei ze en ze pakte een glas water. Maar als je goed in haar diep rode ogen keek zag je dat ze zich toch een beetje beledigd voelde. 'Maar hé, het is nooit zo erg als nep zijn' mompelde ze nog. Onder deze bitch attitude was er een meisje met een goede intuïtie, versterkt door haar vampier gaven.

Theodore, die net een slok water had genomen, spuugde alles uit over de tafel bij die opmerking. 'Nooit zo erg als wat zijn?' vroeg hij hoestend, nu met zijn normale stem, die een stuk minder laag was dan degene die hij eerder gebruikt had.

Isa keek hem aan, en verschoof iets zodat ze hem beter aan kon kijken. 'Schat, het spat van je af dat je nog nepper bent dan de tieten van mijn moeder' zei ze en een gemene glimlach lag om haar mond. 'En die zijn nép' zei ze met nadruk op de "e" waardoor het nog spottender klonk.

Theodore probeerde zich te herstellen, maar kon het niet helpen te grinniken bij haar opmerking. 'Dat is een goede!' zei hij knikkend, hij wist zelf maar al te goed dat hij nep was, maar dat dat er zo bovenop lag vond hij vreselijk, al wist hij dat weer erg goed te verbergen. 'Het is de oogschaduw, niet?'

Isabelle glimlachte. 'Nee, ik denk dat het mijn intuïtie is' zei ze zachtjes, en ze boog iets over hem heen om een stukje vlees af te snijden. 'Maar vind je me echt lelijk?' vroeg ze onzeker, en ze keek hem met haar grote rode ogen aan.

Theodore grijnsde 'Mooi, want die blijf ik gewoon dragen.' zei hij vastberaden en hij bekeek haar nog eens goed bij de volgende opmerking. 'Weet ik veel, dat soort dingen moet je niet aan mij vragen.' begon hij en hij nam nog een slok water, 'En nee, ik ben niet homo.' voegde hij er nog aan toe toen hij merkte hoe twijfelachtig zijn zin had geklonken.

Isa stond op het punt in tranen uit te barsten, maar hield het in. 'Oh..' zei ze, omdat ze niet god wist wat ze precies moest zeggen. Haar hele leven lang had ze van iedereen gehoord dat ze knap was. Bewonderde blikken gekregen van meisjes, en jongens wisten nooit wat ze moesten doen in haar bijzijn. 'Dat is eh... ongewoon' mompelde ze zachtjes.

Theodore grinnikte 'Voel je niet aangevallen, ik vind niemand knap of lelijk.' zei hij naar waarheid, daar lette hij nooit op. 'En of je het gelooft maak je zelf uit, maar ik vind mezelf ook niet knap.'

Isa glimlachte opgelucht. 'O, ik snap het' zei ze lachend. 'Je bent niet lelijk' zei ze en ze boog weer over hem heen om een hap te nemen. Ze mocht hem wel, en dan was ze niet eens gemeen. Hij liep niet achter haar aan voor geld of zo.

Theodore glimlachte, 'Bedankt, en sla dat maar goed op in je geheugen, ik bedank mensen niet.' zei hij grijnzend en hij leunde wat verder achterover met zijn stoel, die nu nog maar op twee van de poten balanceerde.

Isa keek hem van onder haar lange wimpers aan. 'Oké, ik van nature ook niet' zei ze lachend en ze pakte haar water, waarna ze een slok nam. 'Waar ben jij in getransformeerd?' vroeg ze. Ze zag natuurlijk dat de jongen horens had, maar niet wat er precies gebeurd was.

Theodore grijnsde, hij mocht haar wel. Bij de volgende vraag haalde hij zijn schouders op. 'Iets met hoorns.' was zijn zeer uitgebreide antwoord waar ze zelf ook wel achter was, maar hij wist het echt niet. 'Jij?' vroeg hij maar, het enige vreemde aan haar waren haar rode ogen en bleke huid, maar hij had ook een bleke huid en het konden lenzen zijn.