De omgevallen boom

Ergens midden in het bos is in een heftige storm een grote, oude boom omgevallen. Waarschijnlijk heb je in een bos wel eens zo'n boom gezien. De aarde is aan de onderkant door de wortels omhoog getrokken waardoor een soort hol is ontstaan. Doordat de boom zo groot was zijn ook verschillende bomen er omheen omgevallen, maar dat waren vooral jonge, kleine bomen. Door de magie is de boom begroeid met paars-blauwachtig mos dat glinstert in het zonlicht. Het kan geen kwaad.

regels: geen
personen: er is meestal bijna niemand

Luce rende lachend door het bos achter Yin aan, die door de bomen scheen te vliegen. Hertjes keken verbaasd op maar sloegen niet op de vlucht. De bomen gingen voor haar uit de weg, bang dat ze iets zou vernielen. Na bijna een half uur gerend te hebben kreeg ze bijna geen lucht meer en bleef ze staan. Yin liet zich op haar hoofd vallen wat voor een nieuw lachsalvo zorgde. Ze was gewoon zo enorm vrolijk.

Shizu schrok op en rolde van de boomstam af toen ze hard gelach hoorde. Met een pijnlijk gezicht wreef ze over haar kont, was ze toch in slaap gevallen... Achterdochtig keek ze om zich heen terwijl ze opstond en een gaap onderdrukte. Het was niet moeilijk de bron van het geluid te achterhalen. Meteen ergerde ze zich al aan het meisje. Was het wel mogelijk zo te lachen om wat in haar ogen gewoon helemaal niets was? Ze kon zich niet eens herinneren dat ze ooit zo vrolijk was geweest. Zelfs niet voor dit hele magiegedoe was begonnen.

Luce liep weer verder en struikelde daarbij over de omgevallen boom, haar vleugels vingen haar voor de zoveelste keer op. Ze liet zichzelf vlug omhoog komen en midden op de boomstam bleef ze balancerend staan. "hoi" zei ze met een enorme glimlach tegen het meisje op de grond.

Shizu keek nors naar het meisje dat nu boven haar stond. Ze kon niet goed tegen vrolijke mensen, zeker niet als ze net wakker was geschrokken door zo iemand. Ze weerstond de neiging ook op de boomstam te gaan staan, het was vervelend dat ze omhoog moest kijken om het meisje aan te kunnen kijken maar dat moest dan maar. "Hallo," zei terwijl ze wat plukken haar achter haar oor stopte en het enigszins probeerde te fantsoeneren. In slaap vallen op een boomstam en er daarna vanaf vallen was niet erg positief voor je haren.

Luce negeerde haar haar. Haar knorrigheid merkte ze niet eens op. "hoi" zei ze enthousiast. Ze stak haar hand uit om Shizu omhoog te helpen, maar Yin rolde van haar schouder omlaag en beet in haar vinger. "Auw, Yin!" mopperde Luce. "Dat is niet netjes" ze wapperde met haar hand tot Yin er met een boogje afviel.

Shizu stond snel zelf op toen het meisje afgeleid werd door de eekhoorn die blijkbaar Yin heette. Ze wilde niet geholpen worden. Zij hielp niemand en van haar hoefde andere dat ook niet bij haar te doen. Dan voelde ze zich niet schuldig als ze dat niet. Het begon met dit soort kleine dingen, maar voor je het wist was je 'vrienden' en werd je geacht mensen altijd te helpen, met wat dan ook.

Luce keek even naar een passerende familie tulpen. Het zag er kleurrijk uit en zorgde voor een nieuwe glimlach op. Ze waggelden over de bosgrond. Toen keek ze weer op naar het meisje. "Aangezien Yin" en ze keek even boos naar de eekhoorn "niet wil dat ik je hand schud, ik ben Luce" Ze stak haar hand op. Stomme eekhoorn.

Shizu's blik gleed naar de eekhoorn. Ze gokte dat het een van de vuurspuwende eekhoorns was, die waren er best veel had ze gemerkt. Ze waren ongevaarlijk zolang je ze niet lastigviel. Als ze schrokken moest je uitkijken dat je niet met brandwonden op de ziekenzaal terecht kwam. "Ik ben Shizu," zei waarnaar ze hard op haar vingers floot. Al snel kwam er een reptielachtige vogel aangevlogen die eerst een rondje om haar hoofd vloog en daarna op een tak in de buurt ging zitten. "Dit is Tori," stelde ze hem voor.

Luce had nog nooit ruzie gehad met een dier en ging het daar ook niet opaan laten komen. "hoi Tori" zei ze met een kort knikje naar de vogel. Hij had iets angstaanjagends over zich, maar niets wat haar af zou schrikken. Yin kroop daarintegen dicht tegen haar nek aan, beschermd door haar haren.

Tori reageerde niet op zijn naam, Shizu had hem die eigenlijk alleen maar gegeven omdat ze wel eens tegen hem praatte als ze alleen waren. Hij kraste wel alsof hij echt meepraatte en dat was best grappig, maar meer ook niet. Shizu beet op haar lip om niet in lachen uit te barsten toen ze zag dat de eekhoorn bang was voor Tori. Als Yin vuurspuugde zou ze heel wat gevaarlijker zijn dan Tori, die voor zover zij wist niets meer kon dan bijten.

Luce glimlachte naar de vogel en keek toen op naar Shizu. "wat is je kracht?" (sorry voor de enorm voorspelbare vraag, ik weet nix meer). Ze vertelde nog niet dat die van haar helen was. En ze vroeg niet met wat Shizu gemengd was. Bij haar was het duidelijk aangezien er zachte spinnenwebfijne vleugels uit haar schouderbladen stoken.

Shizu keek Luce als antwoord diep in de ogen, ze dacht niet dat het zou werken, zo goed was ze nog niet, maar misschien zou ze iets voelen. Hoe ze het precies deed wist ze niet, maar ze probeerde via Luce's ogen een weg naar haar hersenen te maken en haar zo in haar macht te krijgen. Hoe ze het moest beschrijven wist ze niet, maar ze wist gewoon hoe ze het moest doen.

Luce' ogen schoten alle kanten uit, ze was enorm druk. "sorry vind je het erg als ik..." en ze begon te springen. Ze moest die energie kwijt. Yin rende angstig rondjes om haar heen.

~~
collin en ynary meet in ynary's kamer?

Shizu maakte teleurgesteld haar blik los, misschien moest ze toch maar wat meer oefenen op dieren in het bos. Toch begreep ze niet helemaal waarom Luce ineens begon te rennen. Misschien was dat haar manier om hypnose af te weren. "Ik denk niet dat je het gemerkt hebt," zei ze licht geirriteerd. Oke, ze begreep dat mensen vrolijk waren maar moesten ze daarom gaan springen? "Maar mijn kracht is hypnose."

Luce knipperde met haar ogen en merkte dat ze niets gemerkt had. "het spijt me" zei ze "ik wist niet dat..." misschien was haar lichaam er wel aan gewend op die manier te reageren? Misschien kreeg ze daar energie van?

Shizu haalde haar schouders nu weer onverschillig op. Dat was haar manier om zich af te sluiten. "Ik ben er gewoon nog niet zo goed in," zei ze met haar blik op een willekeurig punt dat niet bij Luce in de buurt was gericht. De onschuld van dit meisje was zo vervelend. Zelfs in gedachten kon ze niet kwaad op haar worden omdat ze zich dan al schuldig ging voelen.

"Oefening baart kunst" zei Luce toen maar. Ze wipte van haar ene voet op de andere, werd een beetje zenuwachtig van het meisje. Waarom wist ze niet, maar het meisje straalde iets gevaarlijks uit, alsof ze weg zou moeten rennen in plaats van met haar praten, dat was ook wat Yin inmiddels gedaan had, ze was naar boven in de boom geklommen en keek van daar uit op hen neer.

Shizu knikte, terwijl ze wat grasprietjes uit de grond trok en tussen haar vingers ronddraaide. Dat wist ze, dat had ze zelf vaak genoeg meegemaakt. Ze wist ook dat je van je fouten moest leren en niet moest opgeven als het een keer fout ging. Ja, ze had alle clichés al meegemaakt. Met freerunnen was ze vaak genoeg gevallen, iets te vaak naar haar smaakt maar ze kon het nu wel. "En wat voor kracht heb jij gekregen?" vroeg ze zonder haar echt aan te kijken.

"helen" zei Luce met een glimlach, ze was blij met die kracht. Ze had het niet leuk gevonden om hypnose te krijgen, wat zou ze daar in godsnaam mee moeten doen, daar schoot je toch niets mee op? Waarom zou je andere mensen zo manipuleren, natuurlijk konden de hypnotiseurs er niets aan doen, maar dat maakte niet uit, ze vond de kracht gewoon raar.

Ah, dus jij bent er zo een, dacht Shizu. Het liefst had ze dat hard op gezegd maar ze wilde niet dat ze hier dadelijk een onschuldig naief meisje aan het huilen had gemaakt. Maar zij had niet zoveel met helers, ze deden altijd alsof ze zo goed waren en iedereen graag wilde helpen. Maar als zij vervolgens in de problemen zaten verwachtte ze wel dat je meteen terughielp, iets waar zij dus niet van hield. Ze zorgde wel voor zichzelf, dan was ze ook niemand iets schuldig. Om toch maar een reactie te geven knikte ze even.

Luce dacht er niet over na dat menen helers ook niets konden vinden. Ze hield van haar gave. Kon altijd mensen helpen. Het enige nadeel was dat er ook anderen waren die er een nadeel aan opliepen, haar stomme energietekort...

Shizu liet de grassprietjes weer vallen maar keek Luce nog steeds niet aan. Iets dat ze zichzelf had aangeleerd, als je geen oogcontact maakte hadden mensen wel door dat je liever alleen was, maar dit meisje leek niets door te hebben. Niet dat het heel verrassend was, ze dacht zelfs dat ze het niet beledigend had gevonden als ze wel hardop had gezegd wat ze eerder had ingeslikt.

Luce merkte de stilte van Shizu niet eens op maar vertelde ongestoord over vanalles en nog wat, over vrienden, over mensen in het weeshuis en ga zo maar door. Yin kwam ook een paar keer ter sprake waardoor de eekhoorn bijna uit de boom viel van nieuwsgierigheid.

Shizu dacht in het begin van het gekwebbel van Luce grappend dat ze zo in slaap zou vallen. Maar langzaam voelde ze hoe ze steeds slapper en het moeilijker werd haar ogen open te houden. Net voordat ze echt in slaap viel dacht ze nog, het zou toch niet he... Daarna vielen haar ogen dicht en werden haar hartslag en ademhaling regelmatig.

Luce begon enorm hard te lachen toen ze na een half uur merkte dat ze iemand in slaap gepraat had. Een onbekend talent. Ze wist niet zo goed wat ze ermee moest en begon dus maar weg te lopen, nog steeds heel hard lachend.

Shizu werd een uur of wat later wakker om te merken dat Luce verdwenen was en een of andere magische plant had besloten om over haar heen te gaan groeien. Gelukkig had haar mutatie ervoor gezorgd dat ze met sommige planten kon praten, ze was zelf een halve plant tenslotte. Na de plant vriendelijk gevraagd te hebben zich terug te trekken verdwenen de ranken en bladeren snel en stond ze op. Ze kon niet zeggen dat ze het erg vond dat Luce weg was. Na haar broek even af te hebben geklopt liep ze terug naar het kamp.