Galileos hutje

Dit leegstaande hutje is de slaapplaats van Galileo. Het stond al leeg toen hij er zijn intrek nam. Er staan acht kapotte bedden en andere kapotte meubels. Galileo heeft voor zichzelf een nest van dekens met twee matrassen als basis bij het raam gemaakt. in h het raamkozijn staan een paar van zijn bezittingen uitgestelt. Een foto van zijn gezin toen het nog compleet was, zo'n vier jaar oud, en Een foto van zijn vader en een van zijn broer beide met één eigen vaasje bloemen. Naast het best liggen eén paar stapels boeken

Ik dacht; ik begin vast xd
--
Trillend van de zenuwen klopte Theodore op de deur van het hutje waarvan gezegd was dat het die van Galileo was. Hij was bang deze jongen weer te zien, hij was gewoon bang van zijn eigen vriend! Hij was wel van meer dingen bang; maar dit. Niet dat het geheel onlogisch was, bij hun laatste ontmoeting had hij hem bijna gekust en Galileo had hem genegeerd, om het nog erger te maken wist hij nu dat hij deze leuk gond en hij hem overduidelijk niet, anders had hij hem wel teruggekust.

Jeej
---
Galileo keek verschrikt op toen hij geklop hoorde. Hij moest zichzelf herinneren dat hij hier relatief veilig was voor hij zichzelf ertoe kon brengen om op te staan. Hij legde zijn boek voorzichtig naast zijn nest neer en kronkelde naar de deur, onderweg zijn warme wollen vest wat steviger om zich geen trekkend. Overdag droeg hij weinig, al zou dat niet lang zo verder kunnen gaan vanwege de getijden. 's Avonds, daarentegen, droeg hij warme fleecetruien, wolle vesten en shirts met lange mouwen en rolde hij zich helemaal op onder lagen van dekens. Hij glimalchtte toen hij Theo zag toen de deur eenmaal open was. "Kom snel binnen, ik krijg het koud." Zei hij met een lieve glimlach terwijl hij zijn vest verder dicht trok.

Theodore glimlahte ongemakkelijk naar Galileo en stapte snel langs hem binnen. 'hey...' zei hij zacht en hij keek de ruimte rond, 'Is het niet eenzaam in je eentje?' vroeg hij bij het zien van de vier bedden, het leek hem vreselijk om alleen bij zo veel lege bedden te slapen.

het zijn acht kappotte bedden, geen vier lege
---
Galileo schudde zijn hoofd. "Ik houd niet zo van drukte om me heen. Overdag zit ik bij alle maaltijden al genoeg bij mensen." Hij glimalchtte naar Theo en liep naar zijn slaapplaats. Hij ging 'zitten op zijn knieen' voor de vensterbank en pakte de famillie foto. Hij en zijn moeder, een vriendelijke vrouw met lang kaneel bruin haar en zachte koffie-bruine ogen, stonden naast elkaar in het midden. Iets daarachter stonden zijn vader en broer, beiden in uniform, beiden ook met groene ogen en zwart haar, al was hun haar kortgeknipt, zoals je zou verwachten van twee model soldaten. Afwezig streek hij over de figuren op de foto voor hij hem doorgaf aan Theo. "De neit al te lange in het midden met de zwarte paardenstaart ben ik." Zei hij zacht.

Sssst, dat kapot boeit niet en ik was t getal vergeten.
-
Theodore pqkte de foto voorzichtig qqn en glimlachte naar het gezin, en vooral naar Galileo. 'Zaten ze bij het leger?' vroeg hij, in verleden tijd omdat dat de mindste misverstanden kon veroorzaken. In zijn hoofd was hij echter niet bezig met Galileo's familie, hoe hard het ook mocht klinken.

Galileo knikte. "Inderdaad. Mijn vader was een best hoge rang." Zei hij zacht. Hij vond dat hij er over moest kunnen praten, na bijna drie jaar, maar dat ook echt kunnen uitvoeren was lastiger. Hij pakte de twee portret foto's van zijn vader en broer die ieder naast een vaasje hadden gestaan. "Dit zijn de recentelijkste foto's die ik van hen heb." Zei hij zacht. Een traan rolde over zijn wang en plonste uit elkaar op het glas van de foto van zijn vader.

Theodore keek op vqn de foto en zette deze op de vensterbank zodat hij Galileo kon omhelzen. Ondertussen had hij wel door dat ze waarschijnlijk gesneuveld waren. Hij zei niets, hij zou niet weten wat hij moest zeggen.

Galileo verborg zijn gezicht in Theo's schouder. Hij vocht om niet te huilen. Om zich af te leiden begon hij zeer aandachtig naar Theo's ademhaling te luisteren. Het kalmeerde hem een beetje. Zelfs de slangen hadden voor de verandering niet zo'n probleem met Theo, waarschijnlijk omdat hij er voor Galileo was als die een knuffel nodig had. Eentje tikte dankbaar emt zijn neus tegen Theo's wang.
----
Adam is in eht auditorium en ik ga nu ECHT aan mijn hw

Theodore glimlachte bij het voelen van het tikje tegen zijn wang. Egoïstisch als hij was zag hij dit meer als een mogelijkheid om Galileo schaamteloos te knuffelen dan als een troost voor de jonegn, natuurlijk vond hij het erg voor hem, heel erg, maar hij had ook zijn behoeften.

Galileo humde tevreden. "dit is een niet huilen record." Zie hij zach. Hij maakte zich l los uit de omhelsing. 'Ik ben blij dat je er voor me bent.' Zei hij zacht. Hij ging in het delen meest zitten om zijn start kwijt te kunnen. Hij lag als en soort grens om hem beiden heen. ' Kom zitten, ik was met mijn kleintjes an het voerlieden.'

Theodore knipoogde naar Galileo en ging naat hem zitten. 'Luister eens, Galileo.' Zei hij, om een nieuw onderwerp te beginnen zodat Galileo weer wat zou op vrolijken. 'Ther's this... Guy I think I like...' begon hij 'Like-like.' dat voegde hij er voor de zekerheid nog aan toe, wel met een zucht. 'Maar... Ik kan echt niet omgaan met dat soort dingen dus... Waar zou jij voor vallen bij een jonegn? Of meisje natuurlijk...' dat laatste zei hij er snel achteraan toen hij er achter was dat Galileo niet wist dat hij wist dat die gay was.

'Hmmm... Ik zoek zelf in en..meisje toch weldat ik met hart kan praten, dat ze lief is , en gen mens kan NIET nat uiterlijk kijken.' Hij glimlachte. Hij had moeten opletten dat hij zij zei in plaats van hij. Hij mocht Theo mar was nog niet klaar om dit met hem te delen . ' Maar je valt dus op jongens...' Vroeg bij nonchalant.

Theodore beet op zijn lip, 'Dat gaat nog moeilijk worden...' zei hij zacht en hij keek naar een willekeurig punt in de hut, als het maar niet Galileo was. Dat hij nog deed alsof hij op meisjes viel nam hij hem niet kwalijk. Bij zijn voelgende vraag haalde hij zijn schouders op, 'Geen idee... Doe ik dat?'

galileo rolde met zon ogen. "z Erg leuk. Ik ben an van wel of je bent en eikel die met de gevoelens van die jongen stelt en: dat lijkt me sterk." Hij glimlachte en merk rond. "Dus wat vind je van mijn slaapplaats?" Vroeg hij met en lieve glimlach.

Ik vind dat ze samen in het best van dekens in slap moeten vallen

Theodore keek hem verward aan, 'Het is mijn eerste verliefdheid, 'Leo, hoe kan ik nu al weten of ik op jongens val?' vroeg hij onzeker, hij wist het echt niet. Rustig gleed zijn blik over de hut, 'I like it.' zei hij goedkeurend knikkend en hij schoof wat dichter naar Galileo toe.

Galileo glimlachte. "oh op die fiets." Zei hij met een glimlach. "MnUaar die jongen is dus ook de eerste die jij leuk vind?" Hij lachte dankbaar"dankte, ik heb mijn best gedaan om het en beetje gezellig te maken"

Theodore knikte 'Voor zo ver ik weet wel...' zei hij een beetje ongemakkelijk, Galileo kon net zo goed "ik" gezegd hebben en hij zou het niet gemerkt hebben. 'Dat is dan gelukt.' zei hij met een knipoog, iets wat hij niet laten kon.

Galileo haalde diep adem. "Omdat jij het zalf ok bent, soort van, durf ik je een van mijn grootste geheimen te vertellen..." Zei hij zacht. hij haalde diep adem. "Ik ben honderd procent zeker weten homo. " Zei hij zacht. Het was voor hem lastig om te vertellen dankzij de pesters op zijn oude school.

Theodore Reageerde zo verbaasd mogelijk, ergens was hij dat ook, Galileo had het zomaar aan hem verteld, moest hij het ook vertellen? Dat Galileo de jongen van eerder was? 'Ik ben blij dat je het mij verteld en ik voel me erg vereerd, maar ooit moet je het iedereen vertellen, toch?' zei hij glimlahend en een tikje onzeker.

Galileo schudde zon hoofd. "daar wacht ik liever nog mee. Het is niet zo dat het me bonus punten zal bezorgen bij de jongen die ik leuk vind, nirt dat ik überhaupt een kans maak bij Eric, zels als dat lekkere ding homo was, zou hij te goed voor mijn zijn." Hij glimlachte treurig.

Theodore wist zijn verdriet niet goed te verbergen, hij leek duidelijk down door dat nieuws, natuurlijk had Snake het hem verteld, maar hij had nog hoop dat het niet waar was. 'Oh...' zei hij zacht en hij staarde naar zijn voeten, 'Da's rot voor je...'

Galileo merkte niet op hier down hij was. "Dankje, ik hoop dat jij meet geluk hebt in de liefde." Zei hij met een lieve glimlach.

Theodore schudde zijn hoofd, 'Daar ziet het niet naar uit...' zei hij zuchtend en hij keek op om Galileo aan te kijekn. Hij hoopte dat hij de reden niet hoefde te zeggen, maar daar zag het niet naar uit.
-
En het is niet fun als hij dat dket

Galileo glimlachte "Ik neem an dat jij wet inlever niet over praat." Hij zuchtte.zoals vaker was zijn lichaam bezig met Theo inpakken. Hij nam zelf aan dat het natuurlijk was, dat zijn lichaam theo zag als lunch. Een eventuele enkele r en werd ontkent.

Theodore knikte, godzijdank had Galileo niet doorgevraagd. Hij had diens staart wel om zijn lichaam grmerkt, maar hij had gehoopt dat Galileobdat zelf niet had gedaan. 'Ach, dat maakt niet uit joh, tot je echt bij het punt komt waar je me wurgt.' zei hij grinnikend en hij ging liggen, hij was echt moe.

Galileo glimlachte. "Sorry " zei hij zacht terwijl hij het grootste deel van de verstrengelling losmaakte, al bleefhij Theo nog half omhelzen op deze manie. De punt van zijn start en legde een a aantal dekens over de kluwen van mensen die daar lag.

Theodore was blij dat iets van de omhelzing nog stand hield en hij gaapte. 'Ik moet je waarschuwen, voor als ik in slaap val: Ik slaap erg breed.' zei hij met een glimlach, dit zou officieel geen logeerpartij worden maar zo zag het er nu wel uit.

Galileo glimlachte. "Ik slaapbe breder dan jij dus maak je maar gen zorgen." Hij glimlachte en verstopten zijn gezicht in een kussen, De slangen zochten bijna allemaal een eigen plekje.

Theodore grijnsde en begroef zichzelf in dit zalige nest van dekens en kussens. 'Good night, 'leo' fluisterde hij en hij drukte een zachte vriendschapsnachtkus op diens slaap, het rnige beschikbare stukje mens.