ziekenzaal

Het is een grote tent waar een paar opklap bedjes in staan en soms een klein tafeltje met daar wat dozen op. Ze hadden niet verwacht dat ze hier heel lang zouden zijn dus hadden ze maar een kleine ziekenzaal gemaakt. Nu is het toch wel erg belangrijk geworden maar ze hebben gewoon niet heel veel spullen bij zich. Er is altijd wel een leidinggevende hier die je wilt helpen als er iets mis is.

Zuchtend wachten Tyler tot de leiding gevende tijd voor haar had. Ze zat hier nu al een minuut of tien te wachten. En ze begon het warm te krijgen, even dacht ze er over om haar handschoenen uit te doem maar besloot dat dat te gevaarlijk zou kunnen zijn. Waarom moest zij nu de gene met de giftige huid zijn? Alles zou zo veel makelijker zijn als ze gewoon hulp aan de eerste de beste die ze tegen kwam zou kunne vragen. Kreunend draaide ze haar enkel een kwartslag zodat het iets minder pijn deed. Notitie voor haarzelf ‘Spring nooit maar dan ook echt nooit in een stuk ondiep water’.

Snake liep vrolijk de ziekenzaal in en ging daarop een bedje zitten.' Moet ik helpen?' Vroeg ze het meisje. Niet dat ze echt kon helpen wat ze was niet heel goed in biologie en al helemaal niet in iemand verplegen maar als het een wond was of een kneuzing kon ze wel helpen dat was niet heel moeilijk. Zij zelf kwam hier eigenlijk gewoon puur uit verveling en om te kijken of er nog mensen waren met vleesverwondingen want daar kon ze zo van genieten. Maar goed ze houdt van vlees en als half slang zijnde kan je dan ook niet echt de verleiding weerstaan.

Tyler was het zat als er over tien seconden nog niemand was die haar kon helpen zou ze weggaan. Ze begon met tellen en bij de achtste seconde kwam het meisje binnen en vroeg of ze kon helpen. ‘Als je toch niks anders te doen hebt… Graag!’ als haar enkel niet zo aan het prikken was had ze de hulp afgeslagen maar om de hele dag met een pijnleke enkel rond te lopen was niet wat ze van deze dag verwacht had. ‘Maar… misschien kan ik beter wachten..’ ze zag nergens handschoenen liggen en als het meisje haar enken zou moeten aanraken….

Snake trok een wenkbrauw op maar dat was niet echt duidelijk te zien vanwege haar pony.' hoezo wat is er dan? Ik bedoel als je giftig bent kan ik er ook nog steeds naar kijken ik kan je alleen niet aanraken.' ze pakte een kauwgompje uit haar broekzak en verwisselde hem snel met het kauwgompje uit haar mond. Dat kauwgompje ging in het hulsje van de ander en die verdween weer in haar broekzak.

Ach wat het meisje stelde het toch zelf voor? ‘Goed dan, als ik nog langer zou moeten wachten zou ik gek worden’ Tyler trok haar handschoenen uit zodat ze haar broekpijp makelijker kon oprollen. ‘Ik denk niet dat het ernstig is maar het doe gewoon pijn’ Tyler keek terwijl ze haar broekspijp oprolde vanuit haar ooghoek naar het meisje. ‘Ik ben Tyler trouwens’ voegde ze er aan toe terwijl ze haar broek voor de laatste keer omsloeg.

Is het goed als Griffin ook gezellig langskomt? :3 Anders verwijder ik deze post wel.

-----

Griffin kwam met een rood hoofd en een bezwete rug de ziekenzaal binnen sjokken. Het was enorm druk geweest vandaag: een jongen was midden in het bos aangevallen door..'iets' en daardoor zwaargewond én deels verlamt geraakt. Wat een complete chaos voor de helers betekende: de jongen kon absoluut niet vervoert worden naar de ziekenzaal, dus had de groep hem daar moeten behandelen.
Daarbij had dat 'ding' zoveel schade aangericht, dat Griffin nu uitgeput was. Al zijn energie was in de heling gegaan. Zijn hoofd tolde en zijn ledematen voelden zwaar.
Pas toen hij vlakbij hen was en hij van de grond op keek, ontdekte de jongeman de twee meisjes. Eén van hen was zichtbaar gewond. Voor de rest was het verlaten in de tent. Een schuldgevoel maakte zich van hem meester: door alle drukte in het bos, was er in de tussentijd zo te zien niemand geweest om de andere gewonden en zieken te verzorgen en te helpen..!
Nog na hijgend probeerde Griffin daarom toch zo snel mogelijk naar de meisje toe te gaan. “H-hee daar.” bracht hij moeizaam uit eenmaal bij de anderen aangekomen en liet zich met een zucht op een kruk bij hen zakken. “Mijn excuses voor het wachten. Wat is er aan de hand?” vroeg hij gewonde meisje en glimlachte licht naar beiden. Hij wees even naar het plaatje op zijn borst wat aangaf dat hij bij de helersgroep en geïmproviseerde 'dokters' hoorde.

Ik heb er geen moeite mee, hoe meer zielen hoe meer vreugde was het toch?XD

Tyler keek verschrikt op toen er iemand binnen kwam. ‘Umm halo’ verbaast bekeek ze zijn borstplaatje en begreep dat hij bij de helersgroep hoorden. En aan zijn verhitte gezicht te zien had hij net iets heel uitputtends gedaan. ‘Niks ernstigs hoor…. Ik ben alleen in een ondiep stuk water gesprongen’ ze rolde met haar ogen en legde haar been iets convertabeler neer.

Snake was blij dat er iemand kwam die haar echt kon helpen. Niet dat ze medeleiden had met het meisje maar ze vond het altijd leuk om te zien hoe de dokters gingen helpen omdat ze meestal eerst moesten voelen wat er fout was en meestal deed dat pijn bij mensen en Snake zou Snake niet zijn als zij genoot van de pijn van andere. Met een korte huppel ginge ze naar het meisje toe en liet zich tegenover haar op een bankje ploffen.' Hmm Snake by the way. En jij bent?' Vroeg ze aan de man die net binnen was gekomen.' Ga toch eerst even zitten, neem een hap adem en rust even uit. Ik ga wel even naar die voet kijken.'

Griffin knikte het gewonde meisje vriendelijk toe toen zij hem ook begroette en luisterde aandachtig naar haar klacht. Er was iets met haar enkel en de oorzaak daarvan was dat ze in ondiep water was gesprongen.
Weer knikte hij, dit keek bedenkelijk. “Oké..dat klinkt als een gekneusde of, in het slechtste geval, gebroken enkel. Laten we daar eens naar kijken..” Maar net op het moment dat hij haar enkel wilde aanraken, herinnerde hij zich iets. “Oh, wacht..jij bent toch dat meisje met de giftige huid, niet?” Gelijk trok hij zich handen terug en gebruikte de beweging op zijn voorhoofd droog te vegen met de rug van zijn hand. “In dat geval..moet ik alvast wat gereedschap tevoorschijn toveren..” mompelde hij in zichzelf met een glimlachje.
Vervolgens ging zijn aandacht naar het andere meisje dat tegen hem sprak, terwijl hij al opstond.
“Onbeleefd van me om me niet eens voor te stellen!” was zijn verontschuldigende reactie. Snel maakte hij, toen hij eenmaal stond, een licht buiginkje. “Griffin. Aangenaam..Snake..” Griffin hoopte dat hij de aparte naam goed had verstaan. “En..?” zei hij vervolgens, zijn ogen gingen tegelijkertijd naar het gewonde meisje. Dit was zijn manier om haar naam te vragen. Ook antwoordde hij op de opmerking van Snake. “Als je kan en wilt helpen...graag! Ik moet namelijk wat dingen pakken en, inderdaad, misschien even op krachten komen voor ik ook maar iets kan genezen.” Zijn glimlach verbreedde iets bij deze laatste woorden en de gedachte aan zijn bezwete lichaam welke vast weer een goede, eerste indruk beloofde..hmpf..
Hij was benieuwd naar de naam van het gewonde meisje, dus liep hij nog niet verder naar de medicijnkast.

Verbijsterd hoorde Tyler ze allebij aan, eerst was er niemand om haar te helpen en nu waren it er twee... Doordat ze verbijsterd zat te luisteren had ze eerst niet in de graten dat Griffin dichterbij gekomen was, gelukkig herkende hij haar want anders had ze niet geweten wat ze zou moeten doen. 'Uhhh mijn naam is Tyler, en ja klopt ik ben giftig dus als je iets hebt waardoor je mijn huid niet aanraakt... Is dat we zo handig' blozend glimlachte ze naar Griffen. Ze moest er niet aan denken om een dokter te vergiftigen, daar waren er niet zo veel van hier op het kamp.

Snake toverde handschoentjes uit haar zak. Ze had altijd een paar bij zich omdat zij zich ook giftig was alleen dan haar speeksel. En soms wilde mensen nog wel eens gifitg zijn dus vond ze het een fijn idee om het altijd bij zich te hebben. Ze deed ze even aan en gebaarde naar Griffin dat hij op haar plaats moest gaan zitten terwijl zij naar Tyler liep,' Nou ik moet zeggen ik ben niet een echt geweldige dokter maar ik kan wel met kneuzingen en broken dingen omgaan. Alleen niet zodra er bloed in he spel is want dan ben ik bang dat ik mijn tanden in je ga zetten.' Ze glimlachtte waardoor haar hoektanden duidelijk te zien waren.' Maar goed ik hoef denk ik niet uit te leggen dat mijn naam Snake een bijnaam is doordat ik veranderd ben in een halve slang.' Ze hield maar voor zich dat ze ook daarvoor al slang werd genoemd vanwege haar gedrag.

Griffin knikte naar het meisje, Tyler. Ze was dus inderdaad giftig. Gelukkig had hij haar niet aangeraakt!
Snake haalde handschoenen uit haar zak. Griffin inspecteerde ze met een vluchtige blik. Ze leken goed genoeg om contact met Tyler's huid te vermijden.
“Nou ik moet zeggen ik ben niet een echt geweldige dokter maar ik kan wel met kneuzingen en gebroken dingen omgaan. Alleen niet zodra er bloed in het spel is want dan ben ik bang dat ik mijn tanden in je ga zetten.” zei Snake tegen Tyler terwijl ze de handschoenen aantrok, waar Griff even om moest grijnzen.
“Gelukkig komt er normaal gesproken niet veel bloed kijken bij een enkelbreuk of kneuzing.” Hij knipoogde naar haar en glimlachte even bemoedigend naar het andere meisje. Vervolgens liep hij naar de medicijnkast om wat spullen te pakken. “Zo terug.” zei hij nog over zijn schouder.

'Handig dat je handschoenen in je zak hebt' merkte Tyler op. 'Maar ik zou je niet tegen houden als je je tanden er in zou zetten het zou eigenlijk best interessant zijn om te zien wat er gebeurt..' langzaam liet ze haar stem wegzakken en moest heftig blozen toen ze bedacht dat ze haar gedachtes hardop had uitgesproken 'niet dat ik je zoiets zou toewensen hoor' voegde ze er schuldbewust aan toe.

Snake schoot in de lach,' Ik ga dood en jij gaat dood. Ik ga dood door jou gif en jij waarschijnlijk door die van mij. Maar goed nu er geen bloed is, is de kans zo klein dat het haast onmogelijk is dat ik mijn tanden in je zet.' Rustig en perfect in balans hukte ze neer voor de enkel en pakte hem zachtjes beet.' Hmm je moet duidelijk aangeven of het pijn doet want hij zou gebroken kunnen zijn en gekneusd. Toch denk ik zelf eerder gekneusd want ik zie geen rare stand waarin je voet staat.' De knipoog van Griffin was grappig maar het deed zoals normaal niks met haar.

'Zie je wel dat dat best interessant zou zijn Ans je mij zou bijten? Maar ik denk niet dat de kampleiders er erg gelukkig mee zouden zijn als we allebei dood zijn.' niet dat het haar iets uitmaakte wat de kampleiders er van vonden 'en voor dat ik sterf zou ik graag eerst mijn familie nog een keer willen zien' Ze durfde Snake niet aan te kijken. Tyler wees de plek aan en keek gelijk de andere kant weer op, het voelde zo onnatuurlijk dat iemand met haar voet bezig was dat ze hoopte dat het snel over zou zijn.

Griffin rommelde met wat spullen uit de medicijnkast die op de één of andere manier gewoon weigerden stil te blijven liggen. Dit had echter niets te maken met de mutaties, maar met het natuurkundige begrip 'zwaartekracht'. Nog net op tijd wist hij een vallend flesje jodium op te vangen en legde hij het terug op zijn plaats.
Griff pakte handschoenen, een rekverband en nog wat andere dingen die van pas konden komen. Hiermee liep hij vervolgens weer richting de anderen, maar voordat hij opgemerkt kon worden, bleef hij staan. Snake leek Tyler's enkel aandachtig te onderzoeken. Het wekte Griff's interesse. Er waren namelijk te weinig helers en dokters in het kamp, dus iedereen die enigszins de verzorging en het helpen van patiënten onder de knie had, was welkom. Voor de zekerheid deed Griff nog een stapje achteruit om ongestoord naar het voorval te kunnen kijken terwijl hij Snake's handelingen keurde.

Snake had helaas voor Griffin altijd alles in de gaten.' Ahh je komt net op tijd. Geef het rekverband eens. Haar enkel is zwaar gekneusd en ze mag hem niet meer te veel belasten. Het lijkt me een goed idee als je voor een paar dagen rust zoekt. Niet te veel bewegen en als je dan toch gaat bewegen iemand mee neemt om op te leunen of een stok zoekt die je als leunpunt kan gebruiken.' Dit zei ze voornamelijk tegen Tyler en rustig stak ze haar hand uit naar de plaats waar Griffin stond.' Je kan zien dat het redelijk opgezweld is, maar als ik hem deze kant op draai voelt zij geen pijn. Of haast geen pijn. Zou hij gebroken zijn dan zou ze het nu uitschreeuwen van de pijn.' Haar ogen gingen voor het eerst sinds ze met de enkel bezig was, van de enkel af en keek van Tyler naar Griffin.

Verschrikt keek Tyler naar Snake en toen naar Griffin 'een paar dagen rust?! Ik hou een paar uur stil zitten al niet vol' ze moest een stel erge scheldwoorden inslikken. Sinds ze op het kamp aangekomen was had ze moeite om stil te zitten thuis had ze daar nooit last van gehad, misschien hoorde dat bij haar mutatie maar het was alles behalve handig. 'Een dag rust is toch wel genoeg?' dat zou ze misschien nog net kunnen volhouden.

Griffin knikte bij Snake's advies. Ze wist duidelijk waar ze het over had en het klopte eveneens wat ze zei. Goed..heel goed..!
Licht grijnzend overhandigde Griffin haar het rekverband. "Maar..dokter, mag ik even iets toevoegen?" zei hij daarbij en liet een kort, aanstekelijk lachje horen. Snake liet het overkomen dat zij de dokter was en hij haar assistent en Griffin had daar geen moeite mee, dus kon hij net zo goed meespelen. Echter zonder op antwoord te wachten sprak hij verder terwijl hij op Snake's oude plaats ging zitten. "Ik denk namelijk als ik met mijn krachten de enkel misschien iets heel, onze patiënt minder tijd nodig heeft om te genezen en dus ook minder rust hoeft te nemen." Hierna richtte Griff zijn blik op Tyler en keek haar met een serieuzere blik aan. "Laat ik het even beter uitleggen: ik als heler kan de meeste wonden of ziekten genezen, mits ik de huid of de plek waar het probleem zit kan aanraken. En aangezien ik jouw giftige huid beter niet kan aanraken met mijn blote handen, kan ik je enkel met handschoenen proberen te genezen.” Hij zuchtte. Het was nooit leuk om slecht nieuws te brengen. “Dus helaas kan ik alleen de kneuzing verminderen, maar niet wegnemen.” sloot hij af. Griff schudde zijn hoofd en liet zijn blik terug naar Snake gaan. “En, dokter, vertrouwt u mij deze patiënt toe?” vroeg hij toen met een rustige glimlach.

Snake keek naar Griffin,' Waarom zei je dat niet meteen dan had ik hier niet zo moeilijk hoeven doen met het rekverband.' Want tijdens het praten tegen Tyler had zij met het rek verband lopen stoeien die nu half over haar hoofd heen lag en een lachwekkende indruk gaf.' Dus ik zou zeggen ga vooral je gang, assistentje.' Zei ze met een grote grijns op haar gezicht terwijl ze opstond en het rekverband van haar hoofd probeerde te krijgen en weer in een mooi rolletje te transformeren.

'Zou je dat echt kunnen doen?' aarzelend keek ze naar Griffin en dacht dat hij een grapje maakte maar ze zag dat dat niet het geval was. 'Nou als je het meent... Graag!' het maakte haar niks uit dat hij de kneuzing niet helemaal kon laten verdwijnen, alle beetjes hielpen in dit geval. Ze vervloeken haar huid in stilte. Toen ze zag wat Snake met het rek er band gedaan had barste ze in lachen uit. Haar humeur was ineens een stuk beter.

Griffin grinnikte door Snake's opmerking. "Het spijt me, maar je ging zo professioneel en kundig te werk, dat ik je niet wilde storen!" Hij lachte en mompelde tenslotte nog een verontschuldiging. Toen zette hij zich naast Tyler neer en keek haar recht aan. "Goed..een kleine waarschuwing vooraf dan: veel mensen weten dit niet, maar een helingsproces kan voor zowel patiënt als heler uitputtend en pijnlijk zijn. Mijn advies voor jou is daarom: blijf rustig en vertrouw me." deelde hij haar mee terwijl hij zijn handschoenen al begon aan te trekken. "Ik weet wat ik doe en ik heb ervaring." Een serene glimlach verscheen rond zijn lippen. "Dus..stem je er nog steeds mee in dat ik je heel?" Het was gebruikelijk dat een heler deze woorden aan een patiënt vertelde, mits de zieke nog een keuze had om wel of niet genezen te worden. De meeste gewonden kozen ervoor om toch geheeld te worden, desalniettemin moest Griffin de informatie elke keer geven. Voor even gleed zijn blik naar Snake en toen weer terug naar Tyler. De blik in zijn ogen was geruststellend en bemoedigend.

Even aarzelde Tyler of ze het wel moest doen maar het vooruitzicht van lange dagen niks doen om ze het gewoon niet kon met haar enkel hielp haar de beslissing te nemen. 'Oke doe maar' ze snapte niet waarom haar stem zo kleintjes klonk maar ze vond het ook heel spanend om te zien wat er zou gaan gebeuren. Tyler durfde niemand aan te kijken dus richtte ze haar blik op haar enkel. Dit is beter dan niks, herhaalde ze steeds in gedachte.