weiland

Tussen de bomen ligt een rond weiland vol met bloemen (denk aan twilightxd). De zon schijnt er zo goed als de hele dag, tot de zon ondergaat. Het is een prachtige plek, leuk om eens te gaan picnicken of om even uit te rusten. Zorg wel dat je alle troep opruimt en de rust bewaard.

Brooke was bezig met hardlopen. Het was nog redelijk vroeg dus ze was niet van plan om iemand tegen te komen. Niet op een al te hoog tempo liep ze langs de rand van het weiland. Het zag er prachtig uit, in de vroege ochtendzon waarin de bloemen hun blaadjes opende en in de richting van de zon gingen staan.

Een donker gestalte kwam tussen de bossen uit, een donker gestalte met een blik op onweer.. Iedereen die nu iets fout zou doen zou er van langs krijgen. Haar zwarte vleugels stonden gespannen, haar stok had ze in de aanslag voor het geval dat. Waarom ze zo humeurig was? Geen idee, waarschijnlijk was ze met het verkeerde been uit bed, of indit geval uit de slaapzak, gestapt en toen iemand ook nog begon te zeuren dat ze de afwas gisteravond niet goed gedaan had was ze helemaal chagrijnig geworden. mopperend liet ze zichzelf midden in het weiland in kleermakerszit ploffen.

Brooke had het meisje niet echt opgemerkt en besloot het weiland over te steken. Pas toen ze in de buurt kwam zag ze het meisje zitten. Buiten adem hield ze hald en bekeek ze het meisje even, gewoon uit nieuwsgierigheid. Ja ze kende haar wel, logisch als je al een tijd in een kamp zat, dan leer je vanzelf iedereen kennen. Een soort van glimlach verscheen op haar lippen, hoewel die meer begroetend was dan vriendelijk, "ook hallo." zei ze nog steeds behoorlijk buiten adem.

Boos keek ze op, ze was liever niet gestoord met wat ze dan iok aan het dan was. "hmm, hoi" zei ze bot en trok minachtend haar neus op. Ze zag een meisje staan, een sportief meisje xo te zien, ze had haar wel vaker hg ezien in het kamp maar was haar naam keijt, ze was buiten adem en zal dus wel gerend hebben ofzo, yak..

"Met het verkeerde been uit bed gestapt?" Brooke keek haar niet echt vragend aan, het was een retorische vraag geweest. Ze haalde even diep adem terwijl ze daarna ongevraagd bij haar in het gras ging zitten. Ze had wel lang genoeg rondjes gerend.

Met opgetrokken wenkbrouwen keek ze naar het meidje, die had lef.. Ze antwoorde niet keek alleen kwaad naaar get meisje. "wat moet je?" Zei zeboos. Ze keek langs het meisjr het bos in dat er prachtig uitzag net als de bloemen in hrt weiland...

Brooke grinnikte om haar kwade houding, het zag er gewoon lachwekkend uit, hewel dat waarschijnlijk aan haar zelf lag. Soms had ze een beetje een rare vorm van humor. "Ik moet niks." zei ze terwijl ze met de mouw van haar vest langs haar voorhoofd ging. Nog steeds was ze bezig met op adem te komen.

Ze gromde zacht voor zich uit.. Het meisje was vervelend, ze had behoefte om gewoon alleen voor zich uit te kunnen staren, zonder dat ze beleeft moest zijn, niet dat ze dat ooit was maar het ging om het idee. Boos sloeg ze haar armen over elkaar en trok ze haar knieën op, ze steunde met haar armen op haar kniëen en keek boos maar niewsgierig naar het meisje.

Brooke keek haar met een schuin hoofd even kort aan, het meisje keeek boos, alsof ze elk mnoment kon ontploffen, "Wat is er aan de hand?" vroeg ze niet eens echt geïntresseerd, maar gewoon om wat te zeggen.

"Afwas..." kwam er mopperend en misschien maar net verstaanbaar uit. Misschien een stomme reden, misschien nogal hilarisch voor andere maar voor haar niet. Ze zuchtte, misschien kon ze het maar beter uitleggen voordat het meisje allerlei verkeerde conclusies ging trekken. "Ze zeurden omdat ik de afwas neit goed gedaan had.. niet lachen" grauwde ze er nog achterna.

NEW
~~
Luce lag in het gras en zong een deuntje. Een zwak herfstzonnetje scheen in haar gezicht. Ze genoot van de zachte warmte. Haar benen wiebelden op en neer en er kwamen hertjes langs die even bleven wachten. Langzaam kwamen ze dichterbij en lieten zich aaien door Luce. Glimlachend wreef ze over de snuit van een groter hert, en daarna over de rug van een kleinere.