De vuurplaats

Een kabaal was te horen toen Jimmy nog een bos met hout op de stapel gooide die er al lag. Hij was al even bezig en had zijn shirt in het begin al uitgedaan, dat was maar goed ook, want het zweet stond hem op de rug. Hij had gedacht dat hij zich wel even nuttig kon maken door hout te verzamelen, maar nu hi jzo bezig was, had hij misschien beter nog wat mensen erbij kunnen roepen om te helpen. Niet dat hij het erg vond, hij vond het juist wel lekker om even bezig te zijn.

Een grote Grizzly kwam aanlopen en lachtte op een soort-van-menselijke manier. Ze ging om haar achterpoten staan en veranderde al snel in een jonge vrouw in een stevige lange beige broek, zwarte stevige laarzen en een felgroen topje. Ze schudde een paar losse plukken blond haar uit haar gezicht en zette een hand in haar zij. "Jim, kan ik helpen?" vroeg ze met een glimlach.

jimmy schrok van de stem en draaide zich om waarbij hij bijna van de houtstapel donderde. Gelukkig kon hij zich vast grijpen aan een uitstekende tak en zich weer overeind trekken. Het was dat zijn hoofd al rood was van de inspanning en alleen als je goed keek, kon je zien dat het nog een tintje roder werd. 'Oh he Carmen, eehmmm.. ja als je wilt, maar het hoeft niet perse hoor.' Zei hij waarna hij van de stapel sprong en schaapachtig naar haar grijsde.

Carmen knikte en veranderde weer in een beer, om vene later terrug te komen met een dikke tak tussen haar tanden en legde die netjes op de stapel. Een grote zware beer zijn had zo zijn voordelen.

Zodra Carmen uit zicht verdween, fatsoeneerde hij zijn haren zover dat ging en veegde het zweet van zijn voorhoofd. Daarna zocht hij snel nog een paar takken bij elkaar om die weer op de stapel te gooien. Hij keek met een glimlach naar de beer en lachte even. ' Wat ben ik blij dat jij er bent.' Zei hij met een grijns.

De beer gromde een vrolijk antwoord voor ze weer verder ging. Carmen vond dit wel leuk om te doen en het was alleen maar voordelig om wat extra lichaamsbeweging te krijgen. Dat ze helder beeld had op Jimmy's bezwete ontblote bovenlijf was ook geen nadeel. Een relatie ou fout zijn, amar kijken kon geen kwaad, toch?

Jimmy ging vrolijk door met werken, ervoor zorgend dat Carmen altijd in zijn gezichtsveld was. Hij moest even grinniken om het feit dat hij haar zelfs in beervorm leuk vond, maar dacht dat dat kwam doordat hij alsnog wel wist dat het Carmen was. Nadat hij dacht dat ze wel genoeg hout hadden om een tijdje te stoken, plofte hij neer op de stenen rand en wreef over zijn gezicht. Even vergeten dat niet alle takken even schoon waren, waardoor er wat donkere strepen op zijn gezicht terecht kwamen. Hij wachtte tot Carmen het laatste hout had gebracht en bedacht nu al wat hij moest gaan zeggen als ze bij hem kwam zitten om wat te praten ofzo.

De Carmen-de-weer-beer gooide de laatste takken op de stapel en liep naar Jake toe. De grote beel ging met een plofje naast hem zitten en legde een poot bovenop zijn hoofd. "Hmf" zei ze vrolijk.

Jimmy kon er niks aan doen, hij was al lichtelijk nerveus, maar nu Carmen haar poot op zijn hoofd legde, schoot hij in de lach. Hij duwde het ding eraf en schudde zijn hoofd om eventuele aardekorrels eruit te krijgen. ' Het zou denk ik veel fijner zijn als je dat met je gewone hand zou doen.' Zei hij nog steeds lachend terwijl hij een hand door zijn haar haalde. Hij dacht er niet aan te blozen bij de opmerking.

Beer-Carmen rolde met haar ogen. Ze veranderde ook werkelijk terrug in een Carmen. "Maar nu ben ik geen knuffelbeer meer." zei ze fake-pruilend. Ze lachtte naar hem en woelde met haar gewone hand door zijn haar. "Zo beter, hondje? of heb je toch liever mama-bear?"

Jimmy grinnikte en zei:' Ik moet toegeven, ik heb nog nooit zo'n grote knuffelbeer gezien.' Hij sloot zijn ogen toen ze met haar hand door zijn haren ging en genoot ervan, zeker als het precies op het plekje achter zijn oor kwam. Dat ging gepaard met tevreden geluidjes. Uiteindelijk bracht hij uit:' Ik denk dat ik mens-Carmen leuker vind dan beer-Carmen, al is zij ook heel handig.' Hij grijnsde en als je goed keek, zag je zijn wangen wat rood worden door het beseffen van zijn woorden.

Carmen lachtte en krabde weer achter zijn oor. "Tsk, je bent af en toe écht een puppie, he?" ze glimalchtte naar hem. De blos na die opmerking ging volledig langs haar heen. ZE vond het grappig om te zien in hoeverre hij soms een hondje was.

Jimmy vond het moeilijk om te praten als ze achter zijn oor krabde. Toch kon hij, met enige moeite, nog beledigd uitbrengen:' Niet waar!' Maar het werd teniet gedaan doordat er een grote grijns op zijn gezicht stond. Hij leunde wat meer naar haar toe en grom/kreunde zacht.

Carmen lachtte. "Je woorden spreken je daden tegen, puppy." Zei ze lachend terwijl ze niet ophield. Hij was nu zo schattig. "Weetje, ik ben nu al bang voor jouw puppy oogjes, die zullen moordend zijn."
---
Ik heb Galileo gepost that poor poor boy

Jimmy grinnikte en bleef nog even genieten. Naast dat hij van het krabben achter zijn oor genoot, had hij er ook zeker geen moeite mee dat hij dichtbij Carmen zat en zij hem aanraakte. Hij wilde eigenlijk niet dat het stopte, maar vond het uiteindelijk wel goed zo. Maar hij kon zijn hoofd gewoon niet wegtrekken, het was te lekker. ' Als je niet snel stopt, zal ik ze toch echt moeten gebruiken.' Zei hij lachend terwijl hij zijn ogen opende en haar ondeugend aankeek.

Carmen rolde met haar ogen en trok haar hand terug. "Tsk, ondankbare hond." zei ze plagerig. ze haalde haar staart los en maakte een nieuwe staart met die laatste overgebleven losse plukjes erin.

je moet eerst even bij Jimmy's aanmeldingsformulier kijken voor je reageert X)
~~
Jimmy moest lachen en twijfelde een seconde voor hij haar een kus op haar wang gaf. ' Ik ben je heel dankbaar hoor.' Zei hij met een ondeugende grijns, terwijl hij met een snelle beweging haar elastiekje uit haar haren trok. Voor je het wist, was hij in een hond veranderd en rende hij met het elastiekje in zijn bek geklemd, hard weg.

Carmen negeerde maar de kus op haar wang. Het betekende vast niets voor hem. Ze lachte toen hij er vandoor ging. Hij veranderde altijd in zo'n schattig hondje. Ze veranderde zelf in een beer en zette de achtervolging in. Ze lachte, wat erg vervormd klonk in haar berengedaante.

Jimmy spurtte vooruit op zijn vier kleine pootjes en remde af toen hij een stuk voor haar uit was gelopen. Met zijn kop laag, kont omhoog, keffend en een zwiepend staartje, wachtte hij op de denderende beer die op hem afkwam. Net voor die bij hem was, spurtte hij een andere richting op en maakte steeds schijnbewegingen. Carmen mocht dan misschien snel zijn in berengedaante, het was voor hem niet moeilijk om snel te draaien.

Carmen volgde hem netjes. Het feit dat hij zo veel behendiger was zorgde ervoor dat ze hem de komende driehonderd jaar niet zou vangen, maar het maakte niet uit. HEt was leuk !

Jimmy stopte weer even om zich om te draaien, maar deze keer zette hij meteen een spurt in, recht op de beer af. Met het elastiekje nog steeds in zijn bek, wijkte hij voor de beer uit en rende langs hem heen om uiteindelijk bij haar achterpoten lachend, wat zich als keffen uitte, op en neer te springen

NEW
~~
Lucinda zat op een boomstam die als bank bij de vuurplaats gezet was. Het was al donker en het vuur knapperde gezellig in de vuurplaats. Het hield de wilde beesten op afstand en zorgde voor warmte. Ze stak haar handen naar voren om ze extra te verwarmen.

Shane had een zwarte vest aan, het randje van zijn calvinklein onderboek was weer te zien, zoals altijd en hij maakte dezelfde lome en zorgeloze passen als altijd. Zijn ogen zochten naar een klein meisje met blonde haren , Lucinda. Meestal zat ze hier. Een paar keer hadden ze al gepraat en het was gezellig geweest.
-
Ik doe even dat hij haar al kent want anders kent ie niemand.

haha
~~
Lucinda zwaaide zodra ze Shane zag op haar uitgelaten manier. "hierzoo!!!" zij werd nooit raar aangekeken als ze schreeuwde of riep. Haar stem was niet vervelend maar warm als ze sprak, fluisterde of riep.

Shane liep naar haar toe, glimlachend. 'Hee.' zei hij op een rustige toon. Hij stapte over de boomstam en zakte neer om erop te zitten. 'Ik dacht al dat je hier zou zitten.' Elke keer wanneer hij hier was was zij er ook geweest, tot nu toe.

Ze glimlachte. "hoi" Yin kwam tevoorschijn en liet zich door haar aaien. Toen liet ze zich op shanes schoot vallen. Er waren maar weinig mensen die ze vertrouwde. Laat staan naar wie ze op eigen initiatief toe zou staan haar te aaien.

Shane krabte haar achter haar oor, hij wist ondertussen al dat ze zich gedroeg als een kat. 'Zit je hier al lang?' vroeg hij terwijl hij niet stoptemet het aaien van het kleine beestje. Ergens was hij wel blij dat hij zijn vest aan had getrokken, die briesjes die langs kwamen waren behoorlijkkopud. Tenminste voor zijn gevoel.

"nee, valt wel mee, was je me aan het zoeken?" Luce keek hem onderzoekend aan. Ze vond het fijn dat hij er was. Hij was de enige die hij een beetje kende. Ze waren op school ook al vrienden geweest. En Lucinda kon nog steeds goed met hem kletsen. "ken je al veel mensen?" het was logisch dat je langzaam steeds meer mensen beter leerde kennen in dit kamp, omdat ze toch allemaal in hetzelfde schuitje zaten en het bos zo groot nou ook weer niet was.

'Ja, ik had al verwacht dat je hier was dus kon ik je meteen ook wel zoeken.' Zei hij schouderophalend, 'En ik vind het gewoon leuk om met je te praten.' Hij keek naar het eekhoorntje wat wel leek te geniet van het gecrap, het zag er zo lief uit. Zelfs Shane vond dat. 'Ja, gaatwel. Ik begin er steeds meer te kennen. Misschien bijna allemaal zelfs. daarom word het hier ook een beetje saai.'