ontiteld

Vannacht kon ik niet slapen. Waarom? Vertel jij het mij maar want ik heb geen idee? Het enige dat steeds door mijn hoofd raasde was dat ik mezelf liet gebruiken en over mezelf liet heen lopen. Er zijn nu al vier jongens geweest waartegen ik geen nee durfde te zeggen. Het doet me pijn om dat nu zo te lezen en op te schrijven. Ik had altijd tegen mezelf en andere gezegd dat ik goed voor mezelf kan zorgen en dat ik niet zo snel over me heen laat lopen omdat ik weet wanneer ik iets niet wil en niet bang ben om dat aan te geven. Maar als ik eerlijk ben, ben ik niet diegene wie ik zeg dat ik ben. Veel mensen zien mij als een hele zelfverzekerde en oprechte meid. Die zegt wat ze denkt ook al weet ze dat ze soms toch haar mond moet houden. Ik ben volgens iedereen mooi en ze zeggen zelfs dat ik duidelijk aangeef wat ik vind kunnen en wat niet. Maar hoe ik mezelf zie vraagt niemand. Ze willen het volgens mij niet weten. Ik voel me alsof ik mezelf van binnen opeet. Ik voel me lelijk, ik voel me alleen en ik heb de warmte nodig van mensen. Daarom laat ik over me heen lopen, omdat ik bang ben dat als ik dat niet toelaat ze me gaan haten en ik net als vroeger er weer alleen voor sta. Bij jongens laat ik het maar omdat ik hun aandacht denk nodig te hebben. Omdat zij mij een soort warmte geven die ik altijd mis en waar ik altijd naar verlang. Maar aan het einde voel ik me altijd zo verschrikkelijk. Ik weet dat ze niet echt om me geven en me alleen maar gebruiken en daardoor voel ik me aan het einde van de dag altijd afschuwelijk. Ik wil als ik later volwassen ben niet op mijn jeugd terugkijken en denken van wat heb ik mezelf allemaal aangedaan. Ik wil kunnen terug kijken op een geweldige tijd. Maar ik ben zo bang dat die tijd nooit zal komen. Dat ik uiteindelijk iedereen teleurstel en mezelf helemaal kwijtraak. Dat door al mijn leugens en mijn maskers ik mezelf niet meer ben en nooit meer zal zijn. Dat mijn spinnenweb me straks laat stikken en dat niemand meer naar me om zal kijken.

dit is hoe ik me al een tijdje voel en ik moet het gewoon even kwijt. Ik ben niet depressief, ik heb gewoon soms mijn momenten dat ik me leeg voel.

mooi geschreven!

thanks

Echt heel mooi geschreven inderdaad. Ik zou echt niet zo open over mijzelf durven schrijven...

Ik herken wel een aantal dingen in mezelf. Het is mooi geschreven en naar dat je je zo voelt.

ik schrijf het vooral hier op omdat ik het gewoon aan iemand kwijt moet maar ik bang ben om het tegen iemand te zeggen in real. Want die mensen reageren allemaal dan veel te mee levend en weten niet hoe ik me echt voel maar gaan hun eigen problemen dan omhoog halen alsof ik me daar beter door ga voelen.

Oh, dat ken ik, heel irritant. "When people ask you 'how are you?' They really don't want an answer. They just want to start a conversation so they can tell you their own problems."

dat indd.

ahw. ik vind het ook heel knap dat je het hier gewoon zo kan schrijven, en ik vind het ook echt mooi geschreven(: ik wens je sterkte, of nouja iets in die richting, ik hoop dat je eruit komt, nee nouja ik kom niet uit mn woorden--.-- maar ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel?(:

Shavita schreef:ahw. ik vind het ook heel knap dat je het hier gewoon zo kan schrijven, en ik vind het ook echt mooi geschreven(: ik wens je sterkte, of nouja iets in die richting, ik hoop dat je eruit komt, nee nouja ik kom niet uit mn woorden--.-- maar ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel?(:

I'm with you

allemaal heel erg bedankt maar ik hoef geen medeleiden ik weet dat ik mezelf eroverheen moet zetten en dat ik diegene moet zijn wie ik denk dat ik ben en wie ik wil zijn. Maar tot nu toe lukt het gewoon nog niet. En zoals ik al zei, ik heb soms zulke momenten, andere momenten ben ik de vrolijkste persoon op aarde. xD

Ahaaaa, zo iemand ken ik... maar dan anders. heel anders eigenlijk... maar het komt wel een beetje overheen^^